خراسان تایم - گامی به‌سوی مطالعه و تفکر

مطابق هر هفته و برای بالابردن سطح و فرهنگ و آگاهی، در جهت التماس تفکر و مطالعه، کتابی نوشته بزرگان بومی استان خودمان را معرفی می‌کنیم تا با توجه به آن و مطالعه آثار افراد مطلع سطح اطلاعاتمان از وضع موجود، بهبود یابد و امید است که همین روند و رویه در ادامه نیز ادامه دهیم تا به سعادت برسیم و آگاهی و اطلاعات کسب کنیم.

به‌گزارش خراسان‌تایم چرتکه را که برداری خیلی خیلی وقت کم می‌آوری برای خواندن کتاب‌هایی که فقط اسمشان را شنیده‌ای یا دوست داری آن‌ها را مطالعه کنی، دیگر چه رسد به اینکه بخواهی کتاب‌های آن کتاب‌فروشی را از دم به مطالعه بنشینی؛ خلاصه آنکه شنیده‌اید می‌گویند: «هرچه تو پیش نروی دیگری پیش می‌آید» حالا نقل ماست هر چه قدر کتاب نخواهیم، روزانه هزاران کتاب دیگر به لیست کتاب‌های در حال انتظار برای خواندنمان اضافه می‌شود.
باید ساعتی تفکر کرد و یک تصمیم جدی و مصمم گرفت. شاید بتوان کمی در روز از وقت‌های بیهوده و بی‌ارزش زد و کتاب خواند و کمی به فکر غذای روح به‌مانند غذای جسم بود.

تاریخ شفاهی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

اگر مدعی شویم كه یكی از اركان خروش مردم در طی چند دهه‌ی قبل از پیروزی انقلاب، سرخوردگی در حوزه‌ی سیاست خارجی بوده است سخن گزافی نگفته‌ایم؛ آن‌چنان كه شعار «استقلال» در كنار «آزادی» تبدیل به مهمترین شعار جمهوری اسلامی ‌شد.
سرخوردگی ایرانیان در مواجهه با قدرت‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای از قاجاریه آغاز شد؛ آن‌چنان كه دیپلمات‌های ما آموختند در مقابل قدرت بیشتر به جای تاكتیك و نرمش، بیشتر كرنش كنند تا كشور دچار تضرر بیشتر نشود. از قراردادهای تركمانچای و گلستان تا تعیین تكلیف و پذیرفتن انواع اولتیماتوم‌های خارجی، سكوت در برابر توهین بیگانگان به اعتقادات هم‌میهنان و حتی اشغال ایران توسط متفقین این سیاست بر دستگاه سیاست خارجی ما حكم‌فرما بود.
كار به جایی می‌رسید كه حتی سیاستمداران ایرانی برای حل مشكلات داخلی و خارجی و افزایش تأثیرگذاری منطقه‌ای و بین‌المللی به جای تكیه بر داشته‌های ملی، دست به دامن نیروی سوم می‌شدند: از ارسال نامه به ناپلئون و درخواست كمك از وی تا كمك از لیاخوف روس تا تغییر موضع 180 درجه‌ای از انگلیس به آلمان و بالعكس و اجرای بند به بند نسخه‌ی آمریكایی تا ...!
بسیاری می‌پنداشتند وادادگی ایران در مقابل بیگانگان و این نوع سیاست با پیروزی انقلاب اسلامی به نقطه آخر رسیده است. انتظار می‌رفت انقلابیون در قامت دیپلمات‌هایی باهوش و بادرایت با آزمون و خطا به الگویی نو از راهبرد سیاست خارجی برسند. اما سال‌ها بعد از پیروزی انقلاب یكی از مسئولین ارشد نظام كه سال‌ها وظیفه‌ی مدیریت پرونده‌های حساس را به عهده داشته است و در مقطعی از تأثیرگذارترین افراد در تبیین سیاست خارجی كشور به حساب می‌آمد، بارها در مصاحبه‌ها و حتی كتاب خاطرات خود تأكید می‌كند: آمریكا بنز، اروپا پیكان و كشورهای عدم تعهد دوچرخه هستند و نگذاشتند ما سوار بنز شویم؟!
یعنی باز هم همان نگاه دیپلماسی قجری و تكیه به نیروی سوم!
گویا مسئولانی نظیر ایشان تا به حال به سر در وزارت خارجه نگاهی نیفكنده‌اند كه«نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی».
البته همین دیپلمات‌های قجری همواره كوشیده‌اند تا دیپلماسی حرفه‌ای را موجب بدبختی یك ملت و جنگ و بحران معرفی كنند تا در سایه‌ی ایجاد هراس به بقای این نوع از دیپلماسی كه مختص كشورهای جهان سوم است، كمك كنند. این در حالی است كه دیپلماسی حرفه‌ای به معنی حركت‌های رادیكال و شتابزده نیست بلكه تضمین‌كننده‌ی پیشرفت استقلال و قدرت یك ملت در سایه صلح و دوستی است.
مجموعه پیش رو مصاحبه‌ها و گفتگوهایی با متصدیان سیاست خارجی جمهوری اسلامی است كه با پیروزی انقلاب در دستگاه سیاست خارجی منشأ اثر بودند. از لابه‌لای مصاحبه‌ها نحوه‌ی شكل‌گیری سیاست خارجی ایران، موضع‌ كشورهای مختلف در قبال جمهوری اسلامی ایران، فعالیت سفرا برای رساندن پیام انقلاب به اقصی نقاط جهان و فراز و نشیب‌های سیاست خارجی در زمان جنگ تحمیلی، دولت سازندگی، دولت اصلاحات و دوره‌ی حاكمیت اصول‌گرایان روشن می‌شود.

تدوین: محمدحسن روزی‌طلب، محمد رحمانی

تاریخ انتشار: اردیبهشت 1393
تعداد صفحات: 544
نوبت چاپ: اول، بهار 1393

انتهای‌پیام/2/