خراسان تایم - مسؤولین فکری اساسی به حال نظام سلامت بردارند/ معوقات پرستاران در برابر دریافتی‌های چند ۱۰ میلیونی پزشکان ناچیز است

مسؤولین فکری اساسی به حال نظام سلامت بردارند/ معوقات پرستاران در برابر دریافتی‌های چند ۱۰ میلیونی پزشکان ناچیز است

تریبون دانشگاه آزاد شامگاه گذشته در اختیار دانشجویان و پرستارانی بود که یک مطالبه مشترک داشتند و آن هم این بود که "مسؤولین باید فکری اساسی به حال خانواده بزرگ نظام سلامت بردارند."

به گزارش گروه اجتماعی خراسان‌تایم به نقل از خبرگزاری فارس، چه زیبا و حکیمانه مقام معظم رهبری فرمودند که برای حفظ سلامت در جامعه، اهمیت پرستاری در تراز اول قرار دهد چراکه اگر پزشکان و جراحان کار خود را به بهترین شیوه به بیمار عرضه کنند اما از آن بیمار پرستاری نشود به طور غالب کار آن پزشک یا جراح عالی‌قدر بی‌فایده خواهد بود.
به گفته مقام معظم رهبری اهمیت پرستاری در تراز اول قرار دارد و همان‌طور که کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته به اهمیت این مسئله پی برده و آن را اجرایی کرده و به نتیجه مطلوب نیز رسیدند اما سؤال این است که آیا اهمیت به خود پرستاران نیز مشابه کشورهای پیشرفته جهان در تراز اول قرار دارد؟
شامگاه گذشته به رسم گرامیداشت مقام والای پرستار جشنی با عنوان جشن پرستاری در دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد، جشنی که بهانه‌ای شد تا ساعتی پای حرف تعدادی از این قشر زحمتکش و پرتلاش جامعه سلامت نشسته و مشکلات موجود بر سر راه آنان را زبانشان بشنویم.
تریبون دانشگاه آزاد شامگاه گذشته در اختیار دانشجویان و پرستارانی بود که یک مطالبه مشترک داشتند و آن هم این بود که "مسؤولین باید فکری اساسی به حال خانواده بزرگ نظام سلامت بردارند."
یک از دانشجویان ترم آخر رشته پرستاری که به نمایندگی از سایر دانشجویان و پرستاران پای تریبون رفته بود با بیان اینکه امروز در ایران پیراپزشکان در عمل هیچ جایگاهی در سیاست‌های وزارت بهداشت ندارند، اظهار داشت: مگر از غیر از پرستاران، دیگران چقدر از حال و احوال پرستاران آگاه بوده و از سختی‌ها آنان چه می‌دانند؟! بلکه عده‌ای بالا نشسته‌اند و هر روز برای قشر پرستاران تصمیمی می‌گیرند.
وی افزود: ما پرستاران برای نجات جان یک انسان باید با زمین و زمان بجنگیم تا بفهمیم لذتی که در سی‌پی‌آر موفق برای پرستاران هست هیچ جای دیگری نیست.
این دانشجوی پرستاری با بیان اینکه باید به مسؤولین امور بهداشت گفت که زخم پرستارها آنقدر عفونی شده که شاید با قوی‌ترین آنتی بیوتیک‌ها هم درمان نشود، تصریح کرد: تنها راه درمان زخم تبعیض در جامعه پرستاری شاید جراحی گسترده در نظام درمان باشد تا اندکی از آلام این جامعه موثر در نظام سلامت التیام یابد.
دانشجوی ترم آخر رشته پرستاری ادامه داد: مصائب پرستارها کم نیست و آنچه بیشتر آن‌ها را دچار رنج می‌کند تبعیض‌هایی است که علیه پرستاران از سوی وزارت بهداشت پزشکان صادر می‌شود، است.
وی با بیان اینکه وقتی خانم پزشکی در جامعه ما مورد حمله قرار می‌گیرد و ضارب با بی‌شرمی و وقاحت هر چه بیشتر اعتراف می‌کند که فکر کردم که خانم دکتر یک پرستار بوده است که او را زده‌ام، اضافه کرد: این مسئله جای تأسف دارد که چرا مشکلات پرستاران حل نمی‌شود؟
این دانشجوی پرستاری ادامه داد: پرستاران قشری معترض نیستند اما تا زمانی‌که افرادی خارج از این خانواده برای‌ پرستاران تصمیم بگیرند معترض خواهند بود.
دانشجوی ترم آخر رشته پرستاری افزود: حرف دانشجویان پرستار این است که ما در تضاد با پزشکان نیستیم بلکه معترض به حکومت آن‌ها به خودمان در سیستم دولتی هستیم.
وی با بیان اینکه زیان‌آوری و فرسودگی شغلی شدید در پرستاری بسیار زیاد است، تصریح کرد: تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری از سال 76 پیگیری شده و در سال 86 به تصویب مجلس رسیده اما سؤال این است که چرا اجرا نمی‌شود چراکه اگر بهانه بودجه است پس چرا در طرح تحول سلامت درآمد پزشکان حداقل 10 برابر شده؟!
این دانشجوی پرستاری اذعان داشت: با اجرای این قانون هم مردم پول کمتری پرداخت می‌کنند و هم پرستارها کمی به حقوق خود نزدیک‌تر می‌شوند.
دانشجوی ترم آخر رشته پرستاری با بیان اینکه دانشجویان پرستاری سوق دادن دیگر گروه‌ها به سمت پرستاران به اسم کمک پرستاری و تربیت پرستار را طرحی من‌درآوردی بیش نمی‌دانند، اضافه کرد: صد درصد با اجرای این طرح از سوی دانشگاه علوم پزشکی مخالف هستیم.
وی با طرح سؤالی مبنی بر اینکه آیا می‌شود پزشک یک‌ساله تربیت کرده و تحویل جامعه داد، خاطرنشان ساخت: حقوق اضافه‌کاری پرستاران نزدیک به یک سال است که کامل پرداخت نشده که این پول در برابر دریافتی‌های چند 10 میلیونی پزشکان ناچیز است.
آنچه بدیهی است این است که اگر مسؤولین تصمیم‌گیر حوزه بهداشت و درمان به حداقل مطالبات جامعه پرستاری کشور توجه نکرده و آن را نادیده بگیرند نظام سلامت کشور با بحرانی روبرو خواهد شد که حل آن به سادگی قابل تصور نخواهد بود، بحرانی که نه‌تنها سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد بلکه به عنوان یک بعد موثر از امنیت جامعه آن را درگیر مخاطراتی پیش‌بینی نشده خواهد ساخت.

انتهای پیام/4