استاد دکتر غلامحسین رونقی فرزند محمدعلی در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی در شهرستان بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند. دکتر رونقی خود درباره خاطرات نوجوانی می‌گوید: "زمانی که سیکل اول دبیرستان را گرفتم به خاطر فوت پدرم و برای همکاری و همیاری با خانواده‌ام مجبور به ترک تحصیل شدم و در بازار به فعالیت پرداختم. اما پس از مدتی، سه سال آخر دبیرستان را که سرنوشت آینده‌‌ام را مشخص می‌کرد بدون اين كه به دبیرستان بروم، خودم به طور متفرقه امتحان می‌دادم و در آن مدت هم کار می‌کردم و هم درس می ‌خواندم. پس از کسب مدرک دیپلم، در کنکور دانشگاه شرکت کردم و در دانشگاه تهران و در دانشگاه مشهد در رشته شیمی پذیرفته شدم و  اگرچه در ابتدا علاقه چندانی به این رشته نداشتم اما به تدریج با توجه به پویایی این رشته و کاربردهای جالب و متنوع آن در سایر رشته ها و زمینه‌های مختلف علاقه‌ام به آن بيشتر شد." وی در سال ۱۳۴۹ با درجه لیسانس رشته شیمی از دانشگاه فردوسی مشهد فارغ التحصیل شد. در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ درجه فوق لیسانس شیمی تجزیه از همان دانشگاه شد و سپس در سال ۱۳۵۹به دریافت درجه دکتری شیمی تجزیه از دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا نائل آمد. دکتر رونقی پس از اخد مدرک دکتری در کنار تدریس و پژوهش به تحصیل ادامه داد و موفق شد مدارج فوق دکتری همان رشته را در دانشگاه های میشیگان امریکا، تورنتو کانادا و سیدنی استرالیا طی نماید. رونقی پس از پایان تحصیلات آکادمیک به زادگاهش بازگشت و عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند شد. استاد رونقی که دوره دکترای شیمی تجزیه خود را از دانشگاه میشیگان آمریکا کسب کرده بود خود در جواب این سوال که چه شد که به وطن بازگشتید، پاسخ می‌دهد: "پروفسور پاپاو از من پرسید: چرا می ‌خواهی به ایران بروی؟ من در جواب گفتم: اولا این که من بورسیه کشور ایرانم و به کشورم تعهد دارم و باید به این تعهد عمل کنم. مسئله دوم نیز وجود مادرم است که ارزش و احترام بسیاری برایش قائلم و مادرم آن قدر برایم زحمت کشیده است که من اگر این جا بمانم، شرمنده ‌اش می‌شوم. پروفسور نیز در جوابم گفت: حسین، این افکار شرقی ‌ات برایم محترم است و دیگر هیچ حرفی نمی‌ زنم اما هر زمان که خواستی می‌توانی به این جا برگردی و در دانشگاه‌‌‌ها و یا در صنایع مشغول به کار شوی." وی در مقطعی بین سال های ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۹ ریاست دانشگاه بیرجند را بر عهده داشت و پس از آن به عضویت هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد درآمد و در حال حاضر او استاد پایه ۲۴ گروه شیمی این دانشگاه می‌باشد. ارائه ۹۵ مقاله در سمینارها و کنفرانس ‌های علمی داخلی و خارجی و ۸۶ مقاله کامل منتشر شده در ژورنال معتبر علمی ISI، اجرای دو طرح برجسته تحقیقاتی در دانشگاه فردوسی که مشمول اخذ جایزه شده‌ اند، سرپرستی ۱۰ پایان ‌نامه کارشناسی، ۵۲ پایان‌ نامه کارشناسی ارشد و ۱۲ دانشجوی دکترا، ویرایش و تصحیح کتاب راهنمای شیمی تجزیه، انتخاب به عنوان استاد نمونه کشور در سال ۱۳۷۵ توسط رئیس‌جمهور وقت و انتخاب به عنوان استاد برجسته شیمی تجزیه کشور، بخش کوچکي از آن باشد. او علاوه بر فعالیت های آموزشی و پژوهشی، مسئولیت های اجرایی فراوانی هم داشته است و مقالات علمی او در نشریات معتبر ایرانی وخارجی به چاپ رسیده است. وی به مناسبت تلاش‌های علمی فراوان چندین بار، موفق به دریافت لوح تقدیر از روسای دانشگاههای فردوسی، شهید بهشتی و سمینارهای مختلف رشته شیمی شده است.‌ وی در شهریورماه ۱۳۸۹ از سوی وزارت علوم به عنوان دانشمند برتر شیمی تجزیه کشور انتخاب شد و در همین سال به عنوان پیشکوت برتر شیمی ایران از سوی دانشگاه آزاد اسلامی مورد قدردانی قرار گرفت. عنوان های بعضی از کتاب‌های او عبارتند از:
۱- روش‌های الکتروشیمیایی تجزیه ای، نشر دانشگاه بیرجند، ۱۳۶۵.
۲- تجزیه‌های طیف سنجی نوری، دانشگاه آزاد مشهد، ۱۳۸۰.
۳- آزمایشگاه آنالیز دستگاهی، دانشگاه بیرجند، ۱۳۶۷.

۴- شیمی در محیط‌های ناآبی، جهاد داشگاهی مشهد، ۱۳۷۶


انتهای‌پیام/2/

خراسان تایم