روایتی از نقش بستن دلدادگی در تار و پود فرش
25 ارديبهشت 1397 ساعت 20:00
بانوان هنرمند خراسان‌جنوبی طرح بافت فرش برای کمک به بازسازی عتبات عالیات را اجرا و با این کار عشق و علاقه خود به اهل بیت(ع) را نشان می‌دهند.
به گزارش گروه فرهنگی خراسان تایم به نقل از خبرگزاری فارس از بیرجند، عشق به اهل بیت(ع) در زندگی اکثر ایرانیان وجود دارد و هر کسی به طریقی این عاشقی را ثابت می‌کند؛ گاهی با پخت نذری، گاهی با کار کردن در یک مکان مقدس، گاهی با نوشتن خطی و گاهی نیز با به نقش بستن عشق در تار و پود فرش این عشق خودنمایی می‌کند.
خراسان‌جنوبی که همیشه به فرهنگ و هنر شهره بوده و هست اینک در تبلور عشق به اهل بیت(ع) اهالی آن از هنر خود بهره گرفته و با بافت فرش و اهدای آن برای بازسازی عتبات عالیات این عشق را با هنر پیوند می‌زنند.
راهی یکی از کارگاه‌های فرش‌بافی می‌شویم تا شکوه این عاشقی را از نزدیک نظاره‌گر باشیم.
کارگاه فرش‌بافی در یکی از محلات شهر بیرجند، کارگاه کوچکی است ولی با همین کوچکی صفای دیگری دارد و جاری بودن محبت و دلدادگی در این فضا را می‌توان به خوبی حس کرد.
وارد کارگاه که می‌شوم عطر اسپند فضا را پر کرده و ذکر صلوات فضا را معطر ساخته است.
هر چند زیر پای خودشان موکتی پهن است اما با عشق و علاقه برای بافت قالی حاضر شده‌اند.
در این کارگاه که دو دار قالی وجود دارد چند بانوی هنرمند به بافت فرش مشغولند و یکی از بانوان برایشان نقشه‌خوانی می‌کند و به قول خودشان تعلیم می‌دهد.
از مادر می‌پرسم با چه انگیزه‌ای آمده‌ای که ناخودآگاه اشک در چشمانش حلقه می‌زند و آرام می‌گوید همه زندگیم فدای حسین(ع) و اهل بیتش، کاری بیش از این از دستم بر نمی‌آید، آمده‌ام قدمی بردارم نه برای خدا که بدون شک خداوند به آن احتیاج ندارد بلکه برای آرامش دل خودم.
نوای زیبایی است که گوش دادن به آن خالی از لطف نیست؛ به سراغشان می‌روم تا بیشتر با حس و حالشان آشنا شوم؛ مادری 55 ساله را می‌بینم که هر چند دیگر چشمانش سویی ندارد اما آمده تا عشقش را در قاب این فرش نثار اهل بیت(ع) نماید.
مادر قصه زندگی خود را که یک بار رفتن به کربلای معلی نصیبش شده بود را برایم تعریف می‌کند و در ادامه این صحبت می‌گوید آرزویم رفتن دوباره به این سرزمین است و به گمانم هر کسی یکبار این سفر را تجربه کند عطش رفتن دوباره در او بیشتر می‌شود و کاش عمر مرا یاری کند تا بار دیگر به زیارت بروم.
مادر دیگری در آن سوی دار مشغول نشاندن کوک‌های نخ بر تار و پود فرش است از حس و حالش می‌پرسم بعد از چند لحظه تأمل پاسخم را این گونه می‌دهد، چه حسی از این بهتر که بدانی دست رنجت در راه معبودت هزینه می‌شود و هیچ چیز من را بیش از این خوشحال نمی‌کند.از مادر می‌پرسم با توجه به بالا بودن سنش و کم سو شدن چشمانش مشکلی برایش به وجود نمی‌آید که در پاسخم، نگاهی به من می‌اندازد و می‌گوید در جوانی که درگیر مشکلات زندگی بوده‌ایم و گرفتار و غرق در آن و اکنون اگر خدا از ما قبول کند آمده‌ام تا قدمی در راهش بردارم.
از او می‌خواهم خاطره‌ای شیرین که در طول مدت فعالیت در این کارگاه داشته را برایم بازگو کند که او در جوابم می‌گوید کار در کنار دوستان لذت‌بخش است و وقتی بدانی این کار بدون هیچ چشمداشتی انجام می‌شود و در طول کار زمزمه‌های زیبا از نام اهل بیت(ع) و ذکر خداوند بر زبان‌ها جاری می‌گردد این لذت دو چندان می‌شود و این خاطره‌ای بس شیرین است که در تمام روزها و دقایقی که در این کارگاه‌ها سپری کرده‌ام تجربه نموده‌ام.
صاحب‌خانه را می‌یابم و دلیل اینکه که بخشی از خانه‌اش را برای این امر اختصاص داده می‌خواهم که با سکوت همراه با گریه مواجه می‌شوم، اشکی که خود گویای همه سؤالاتم بود اما کم‌کم بغض دل می‌شکند و لب به سخن می‌گشاید و می‌گوید هر چند وضعیت مالی بسیار خوبی نداریم ولی با همسرم تصمیم گرفتیم که این کار که برای کمک به بازسازی عتبات عالیات از دستمان ساخته بود را انجام دهیم و در این کار خیر شریک شویم.
وی ادامه داد: برکات این کار مقدس در زندگیمان جاری و ساری شده و به خوبی آن را حس می‌کنیم؛ به گره‌گشایی مشکلات توسط ائمه اطهار(ع) اعتقاد قلبی داریم و می‌دانیم که ائمه این کارها را بدون دستمزد نمی‌گذارند و این را در زندگیمان تجربه کرده‌ایم.
کار در این کارگاه با نام خدا آغاز و در طول کار با ذکر نام خدا و اهل بیت(ع) ادامه می‌یابد و در پایان نیز با ذکر صلواتی کار به اتمام می‌رسد.
این بانوی بیرجندی افزود: هر روز صبح که کارگاه را برای آمدن همسایگان برای بافت فرش جارو و تمیز می‌کنم حس خوبی دارم که با هیچ حسی قابل مقایسه نیست و با خود می‌گویم خداوندا اگر یاد نگرفته‌ام فرش‌بافی را اما تو را شاکرم که توفیق خدمت به اهل بیت(ع) را اینگونه برایم میسر ساخته‌ای.
ناخودآگاه نگاهم به سمت بانویی که با نوایی خوش به خواندن نقشه و تعلیم دادن بافندگان مشغول است معطوف می‌شود از او می‌خواهم در مورد کار نقشه‌خوانی برایم توضیح دهد که نقشه را جلویم قرار داده و می‌گوید هر فرشی نقشه‌ای دارد که نقش قالی را نشان می‌دهد و باید بافنده بر اساس آن با رنگ و تعداد نخ را مشخص و بر روی فرش پیاده کند که از قدیم نقشه‌خوانی وجود داشته و دارد و البته تنها بافندگان ماهر با نحوه نقشه‌خوانی آشنا هستند.
برای نحوه آشنایی‌اش با این کارگاه‌ها و نظرش در مورد اجرای این طرح سؤال می‌کنم که می‌گوید: با ارتباطی که با همسایگان داشتم با این کارگاه‌ها آشنا شدم و به نظرم وجود این کارگاه‌ها می‌تواند هم برای پر کردن اوقات فراغت و بیکاری بانوان و هم شریک شدن در یک کار خیر مفید باشد.
امروز در این کارگاه کوچک دل های بزرگی را دیدم که تنها عشق آن‌ها را به پای دار قالی نشانده است.
رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات خراسان‌جنوبی در گفت‌و گو با خبرنگار فارس در بیرجند، اظهار داشت: در حال حاضر 260 کارگاه فرش برای کمک به بازسازی عتبات عالیات در سطح استان فعال بوده که در این کارگاه‌ها 15 هزار بانوی خوش ذوق و هنرمند مشغول به فعالیت هستند.
وی یادآور شد: هر ساله یک‌هزار و 600 مترمربع فرش در کارگاه‌های فرش استان بافته می‌شود.
موسی جوینده با اشاره به اینکه طرح بافت فرش برای کمک به بازسازی عتبات عالیات ابتدا توسط بانوان خراسان‌جنوبی ایده‌پردازی و اجرا شد، افزود: مردم خراسان‌جنوبی با شرایط سخت اقتصادی در کمک به بازسازی عتبات عالیات جزو رتبه‌های برتر کشور هستند.
رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات خراسان‌جنوبی اضافه کرد: فرش‌های بافته شده کارشناسی و به فروش می‌رسد و براساس نیات بافندگان در بازسازی عتبات مقدسه هزینه می‌شود.
جوینده ادامه داد: فرش‌های بافته شده برای کمک به ساخت صحن حضرت فاطمه زهرا(س) و عقیله بنی‌هاشم هزینه می‌گردد.
وی با اشاره به اینکه هر ساله تعداد کارگاه‌ها و بافندگان فرش برای این امر در استان افزایش می‌یابد به طوری که در سال 95 تعداد کارگاه‌ها 250 مورد و سال گذشته به 260 مورد افزایش یافت و پیش‌بینی می‌شود امسال نیز این روند رو رشد ادامه یابد، اضافه کرد: ارزش فرش‌های بافته شده در هر سال حدود یک‌میلیارد و 200 میلیون تومان است.
کد مطلب: 14618
آدرس مطلب: http://www.KhorasanTime.ir/fa/doc/news/14618/روایتی-نقش-بستن-دلدادگی-تار-پود-فرش
خراسان تایم
http://www.KhorasanTime.ir