روایت رانندگانی که خانه‌نشین شدند| از دخل و خرج ناهمگون تا مصائب اتوبوس‌سواری در «بیرجند»
1 خرداد 1399 ساعت 11:37
زمان از دستمان در رفته است، از روزهای بروز ویروس کرونا انگار که لحظه‌ها و ساعت‌ها به‌سختی می‌گذرند و بسیاری از کسب‌وکارها و مشاغل حالا این روزها را با ضررهایشان می‌شمارند.
به گزارش گروه اجتماعی خراسان‌تایم به نقل از خبرگزاری فارس، دو ماه از شروع بهار می‌گذرد و بر سر شاخه هر درختی به جای شکوفه، انگار کرونا روییده است و جوانه‌های تازه رسته درختان بوی آن را می‌دهد. نمی‌توان گفت خیابان‌ها سوت و کور است، ترافیک در برخی نقاط روان و در بعضی از نقاط بالاست.
زمان از دستمان در رفته است، از روزهای بروز ویروس کرونا انگار که لحظه‌ها و ساعت‌ها به‌سختی می‌گذرند و بسیاری از کسب‌وکارها و مشاغل حالا این روزها را با ضررهایشان می‌شمارند.
برخی مغازه‌های تعطیل و یا نیمه تعطیل، کسب‌وکارها نیمه‌جان، رکود حوزه گردشگری و صنایع رو به افول... اینها تنها بخشی از مصائب ویروس کوچکی است که حالا مشکلات بزرگی را رقم زده است، واحدهای صنفی از ضرر و زیان‌های این ویروس منحوس می‌گویند و رانندگان اتوبوس‌های بین‌شهری از خلوتی اتوبوسها، خانه‌نشین شدن برخی رانندگان و دخل و خرجی که همسان نیست می‌گویند.
با ماسک روی صورت و دستکش به دست از پله‌های اتوبوس بالا می‌رود، در کابین مخصوص راننده می‌نشیند و بعد از گفتن بسم االله دنده را جا می‌زند و حرکت می‌کند. به هر ایستگاهی که می‌رسد پا بر روی ترمز گذاشته و پس از چند دقیقه مکث و دوباره به حرکت ادامه می‌دهد. در برخی ایستگاه‌ها یک تا دو مسافر پیدا می‌شود ولی در برخی ایستگاه‌ها گویا خبر از مسافر نیست!
دستگاه پوز نصب شده بر روی اتوبوس و چند اسکناس تاخورده و رنگ و رو رفته و چند حکایت از روزهای کسادی کارشان دارد. از همان روز اولی که ویروس منحوس کرونا به شهر زد خیابان‌های شهر را بالا و پایین کرده تا شرمنده زن و بچه‌اش نباشد.
راننده خط یکی از اتوبوس‌های شمال شهر بیرجند است و از اوضاع و احوال روزهای کرونایی به خبرنگار فارس می‌گوید: با ورود ویروس کرونا کسب و کار ما هم خوابیده؛ طی اسفند و فروردین‌ماه امسال اتوبوسها خیلی خلوت‌تر از همیشه بودند و روزانه به تعداد انگشتان یک دست هم مسافر جابجا نمی‌شد و ایستگاه‌های خالی را پشت سر می‌گذاشتیم.
وی ادامه می‌دهد: پس از رفع برخی محدودیت‌ها و آغاز کسب و کارها کمی جنب و جوش‌ها بیشتر شد و مسافران جابجا شده در برخی خطوط خوب و در برخی خطوط به تعداد انگشتان دست می‌رسید که این را می‌شد به‌وضوح دید چرا که مسافران داخل این اتوبوس به شش نفر بیشتر نمی‌رسید!
وی با اشاره به کاهش مسافران و دخل و خرج ناهمگون رانندگان خطوط اتوبوسرانی، می‌افزاید: مسافران کم شدند، برخی رانندگان به‌دلیل نبود مسافر و کاهش خطوط خانه‌نشین شده و در پرداخت اقساط و کرایه خانه مانده‌اند و تعداد محدود راننده‌ای مشغول خدمت‌رسانی هستند که درآمد حاصله کفاف همان اجاره‌های کمرشکن را نمی‌دهد.
وی در خصوص کار و وضع زندگی‌اش می‌گوید: از اول اسفندماه به‌صورت شیفتی در این خط مسافر جابه‌جا می‌کنم. در خانه نمی‌توانم بمانم چون اگر کار نکنم درآمدی ندارم و شرمنده همسر و فرزندانم می‌شوم. با این وجود باز هم دو ماه است نتوانسته‌ام کرایه خانه را بدهم و برخی صاحبخانه‌ها هم با توجه به موقعیت پیش‌آمده مساعدتی می‌کنند اما برخی نه...
«حرف که زیاد است، در این شرایط بحرانی و مسئله کرونا، صحبت سر شیفت بندی و کم‌شدن ساعت کاری سازمان است. اما نمی‌شود کار را رها کرد» این بخشی از صحبت‌های یکی از رانندگان خطوط جنوب شهر بیرجند است که در روزهای کرونایی مشغول خدمت‌رسانی به مسافران دورن‌شهری است.
خود را حسین‌آقا معرفی می‌کند و با سابقه ۱۹ سال کار در سازمان اتوبوسرانی بیرجند ایستگاه‌های اتوبوس را همانند کف دست حفظ دارد. گریزی به جابجایی مسافران و استفاده شهروندان از اتوبوس‌های شهری می‌زند و بیان می‌کند: این خط همیشه جزو خط‌های شلوغ بوده و وقتی سایه شوم کرونا بر سر شهر افتاد مسافران خیلی کم شدند و با همین حال که تعداد مسافران خیلی کم شده هنوز عده‌ای از این خط استفاده می‌کنند.
این راننده ۵۷ ساله از رد و بدل کردن پول به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل رانندگان اتوبوس یاد می‌کند و می‌افزاید: شهروندان باید بدانند رد و بدل کردن پول چقدر خطرناک است و از راه‌های مهم انتشار ویروس کرونا به شمار می‌رود اما همچنان به این موضوع بی‌توجهی می‌کنند.
وی مطرح می‌کند: در حال حاضر صاحبان اتوبوسها نیز ورشکسته شده‌اند و حتی برخی از مالکان را سراغ دارم که در پی فروش اتوبوسشان هستند تا بتواند اقساط خود را بپردازدند و امرار معاش کنند.
حسین آقا با بیان اینکه مالکان اتوبوسها، راننده‌ها و کارگرها همه تحت فشار هستند و حتی نمی‌توانیم حق بیمه خود را پرداخت کنیم، اضافه می‌کند: امروز فعالیت خیلی‌ها به‌خاطر کرونا با مشکل مواجه شده و زندگی خیلی‌ها تحت تأثیر قرار گرفته اما وضع ما راننده‌های اتوبوس خیلی متفاوت است هم کارمان در خطر است هم جان‌مان.
پس از گپ و گفت کوتاهی که با رانندگان برخی خطوط داشتیم به سراغ برخی از شهروندان رفتیم تا اوضاع خدمات‌رسانی خطوط اتوبوسرانی را جویا شویم.
شهروند در ایستگاه پاسداران بیرجند در حالی که مدتی است به‌صورت ایستاده نگاه به آن طرف خیابان دارد خسته می‌شود و روی صندلی ایستگاه می‌نشیند. از شواهد پیدا است که مدت زیادی می‌باشد که منتظر اتوبوس است. وقتی به او نزدیک شده و این سؤال را از او می‌پرسم؛ می‌گوید: نزدیک به ۴۰ دقیقه است که منتظر اتوبوس در این مسیر هستم.
وی اضافه می‌کند: تنها اتوبوس‌های این خط نیستند که با تأخیر می‌آیند، در برخی خطوط مانند سراب، جوادیه و غیره گاهی باید تا یک ساعت منتظر اتوبوس بود که این تأخیر و معطلی زیاد در ایستگاه سرسام‌آور شده است.
این شهروند بیرجندی ادامه می‌دهد: در ساعات ۱۴ تا ۱۶ تعداد اتوبوسها در شهر بسیار کم می‌شود و آن‌هایی هم که کار می‌کنند در ابتدا و انتهای مسیر می‌تیستند و حرکت نمی‌کنند و کسانی که در طول مسیر هستند باید مدت زمان طولانی را منتظر بمانند.
در ایستگاه معلم زن کهنسال سوار اتوبوس شد و بی‌خبر از همه جا بر روی صندلی ممنوعه نشست؛ در این لحظه صدای اعتراض یکی از مسافران بلند شد و اشاره‌ای به پیر زن را به سمت صندلی خود هدایت و خود در وسط اتوبوس ایستاد.
بعد از پشت سر گذاشتن چند ایستگاه و توقف اتوبوس برای سوار شدن، بر حجم مسافران افزوده شد و جا برای نشستن نبود و به‌دلیل پربودن صندلی‌ها دیگر نمی‌توان تشخیص داد که برچسب‌های هشدار بر برخی صندلی‌ها نصب شده یا خیر!
با یکی از مسافران هم‌صحبت می‌شوم و در همان ابتدا اشاره‌ای به مسافران داخل اتوبوس می‌کند می‌گوید: بسیاری از مسافران حاضر در این اتوبوس ماسک و دستکش ندارند و تعدادشان هم کم نیست.
وی با بیان اینکه برخی از خطوط خلوت ولی در برخی همچنان ازدحام جمعیت وحود دارد، اضافه می‌کند: سازمان اتوبوسرانی باید برای برخی خطوط پرتردد تعداد اتوبوس بیشتری با فاصله زمانی کمتر در نظر بگیرد تا شاهد این حجم از مسافر نباشیم.
یدالله غلامپور رئیس سازمان حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند به فارس می‌گوید: قبل از شیوع کرونا ۹۰ دستگاه اتوبوس در خطوط مختلف جابه‌جایی مسافر در بیرجند را برعهده داشت که این رقم بعد از شیوع کرونا و ماه مبارک رمضان به 22 دستگاه کاهش یافت.
وی بیان می‌کند: سرانه استفاده از ناوگان اتوبوسرانی قبل از شیوع کرونا و ماه مبارک رمضان روزانه ۸۰۰ نفر بود که این آمار به ۱۸۰ تا ۲۰۰ نفر در روز کاهش یافته و ضرر و زیان زیادی را متحمل رانندگان کرده است.
رئیس سازمان حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند از خسارت هشت میلیاردی کرونا به حمل و نقل درون شهری خبر داد و توضیح داد: فروردین سال ۹۸ درآمد این ناوگان چهار میلیارد و 3۱۲ میلیون تومان بود که امسال به ۲۶۳ میلیون و ۳۳ هزار تومان رسید.
غلامپور اضافه می‌کند: درآمد اردیبهشت امسال هم ۹۹۶ میلیون تومان بوده که این رقم در مدت مشابه سال گذشته پنج میلیارد و ۴۲۲ میلیون تومان بود و حالا با کاهش ۸۱.۶ درصدی مواجه است.
وی در خصوص بیمه بیکاری و بهره‌مندی رانندگان بخش خصوصی از این مهم، عنوان کرد: موضوع بیمه بیکاری شامل حال رانندگان بخش خصوصی می‌شود لذا در همین راستا اطلاع‌رسانی‌ها به رانندگان بخش خصوصی انجام شده است.
رئیس سازمان حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند انتظار طولانی افراد برای رسیدن به مقصد را هم تأیید و اضافه می‌کند: متوسط زمان انتظار در برخی خطوط از ۴۰ تا ۳۰ دقیقه و در بعضی مسیرها به یک ساعت افزایش می‌یابد و افزایش تعداد اتوبوسها برای فعالیت در خطوط منوط به افزایش تقاضای شهروندان برای استفاده از حمل و نقل عمومی درون شهری است.
غلامپور با اشاره به کاهش استقبال شهروندان از ناوگان اتوبوسرانی بعد از شیوع کرونا به ویژه در ماه رمضان و درخواست شهروندان مبنی بر افزایش برخی خطوط، اعلام می‌کند: افزایش ناوگان برای تعداد مسافرکم، مقرون به صرفه نیست و هزینه‌های زیادی به شهرداری تحمیل می‌کند.
وی با اعلام اینکه در شرایط کرونایی اتوبوس‌های روستاهای حومه شهر بیرجند با ۵۰ درصد ظرفیت خدمات‌رسانی می‌کنند، تبیین می‌کند: در شرایط عادی چهار اتوبوس در خط امیرآباد و حاجی‌آباد، دو اتوبوس چهکند، یک اتوبوس شمس‌آباد، یک اتوبوس شهرک بعثت، دو اتوبوس دستگرد و یک مینی‌بوس در مسیر بجد و شوکت‌آباد به شهروندان خدمات ارائه می‌کند.
رئیس سازمان حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند بیان می‌کند: برای افزایش تعداد اتوبوسها در این روستاها با توجه به شیوع کرونا و کاهش تعداد اتوبوسها در شرایط فعلی برنامه‌ای نداریم.
کرونا بلایی است که زیان‌های آن بسیار فراگیر و از جسم انسان تا همه ارکان اقتصادی و اجتماعی را هدف‌گیری کرده است و نمی‌توان کتمان کرد که مشاغل زیادی مانند دستفروشان، رانندگان، کارگران ساختمانی و غیره هم از این ویروس منحوس دچار خسارت شده‌اند.
به هر حال همه این افراد هرچند مانند سایر اقشار جامعه در خطر ابتلا به کرونا قرار دارند اما واقعیت‌های تلخ زندگی‌شان ایجاب می‌کند که به قول معروف برای لقمه نانی دل به دریا بزنند و به امید آنکه دستان پدرانه‌شان خالی نماند هر روز دنبال مسافر و کسب درآمد باشند.
انتهای پیام/4
کد مطلب: 26321