خراسان تایم - شیوه تفکر و نگرش مهم‌ترین‌ مانع بر سر راه شادکامی است

شیوه تفکر و نگرش مهم‌ترین‌ مانع بر سر راه شادکامی است

یک کارشناس ارشد روانشناسی در بیرجند با اشاره به اینکه بیشتر موانع بر سر راه شادکامی، از شیوه تفکر و نگرش‌ ما ناشی می‌شوند، گفت: این تفکرات خود را در رفتار و واکنش‌های ما نشان می‌دهند و در حقیقت با توجه به این موانع ما شاد نبودن را انتخاب می‌کنیم.

به گزارش گروه اجتماعی خراسان‌تایم به نقل از خبرگزاری ایسنا، عاطفه افشاری با اشاره به اینکه مثبت‌نگری به معنی فراموشی نکات منفی زندگی نیست، اظهارکرد: مثبت‌نگری به معنی تمرکز روی زیبایی‌های زندگی است.
وی ادامه داد: در دنیای پراضطراب امروز آرامش و راحتی خیال، نعمتی است که بسیاری آرزوی آن را دارند اما برای دستیابی به آن باید قدم پیش نهاد و کاری کرد.
این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: برای رفع تشویش، نگرانی، آرامش، نشاط و شادی به کارگیری برخی تکنیک‌های روانی شناختی بسیار موثر است.
افشاری، برقرای ارتباط با خدا، رضایت از وضعیت موجود، تفکر مثبت، تمرکز بر آرامش درونی، افزایش صفت‌های مثبت خود، احترام به دستورات اخلاقی، خارج کردن وسایل اضافی از محیط زندگی را از جمله تکنیک‌های رسیدن به آرامش عنوان کرد.
وی در خصوص موانع موجود در برابر شادکامی انسان‌ها، تصریح کرد: در زندگی، رخدادها و شرایطی غم و اندوه را به دنبال دارد که از دست دادن‌ها، شکست‌ها و جدایی‌ها از موارد مهمی است که شادی ما را کم رنگ می‌کنند.
این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: احساس غم مانند سایر احساسات، طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است اما اگر بیشتر اوقات، به صورت نسبتا پایدار غمگین و ناخرسند باشیم با مشکل مواجه ‌می‌شویم.
افشاری با اشاره به اینکه بیشتر موانع بر سر راه شادکامی، از شیوه تفکر و نگرش‌ ما ناشی می‌شوند، تصریح کرد: این تفکرات خود را در رفتار و واکنش‌های ما نشان می‌دهند و در حقیقت با توجه به این موانع ما شاد نبودن را انتخاب می‌کنیم.
وی اظهارکرد: مهم‌ترین موانع فکری عبارت از؛ نیاز افراطی به تایید و توجه دیگران، کمال‌طلبی(افراطی)، ضرورت رفتار مناسب و با ملاحظه دیگران، مشکلات زندگی، تصور سطحی بودن شادی، آمدن گریه بعد از هر خنده، لزوم داشتن شریک و همراه برای ایجاد شادی، جدا کردن فعالیت‌ها و مسئولیت‌ها از شادی و نشاط، عیب‌جویی و نادیده گرفتن جنبه‌های مثبت، فاصله زیاد بین خواسته‌ها و عملکرد با شرایط فعلی، خشم مدیریت نشده، زندگی در گذشته، داستان سرایی و سوز و گداز دادن به زندگی، افکار آزاردهنده و احساس گناه، نادیده گرفتن نیازها است.