داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

سید مصطفی موسوی‌نژاد: قبل از انقلاب میزان خودکفایی در صنعت نفت که صنعت درآمدساز کشور است، فقط 4% بوده است.

بد نیست بدانیم در زمان پهلوی دوم صادرات نفتی ایران بشدت رشد کرده بود و در برهه‌ای این صادرات به 6 میلیون بشکه در روز می‌رسید.
بخش اعظم درآمد این صادرات نفتی، صرف تامین مایحتاج اصلی کشور می‌شد.
یکی از اصلی‌ترین حوزه‌های آسیب‌پذیر آن دوران، بخش کشاورزی بود. کل تولیدات بخش کشاورزی ایران در آن دوره تنها کفاف 33 روز از زندگی مردم را می‌داد و مابقی محصولات و نیازمندی‌ها از طریق واردات تامین می‌شد و جالبتر آنکه بخش مهمی از این واردات از رژیم صهیونیستی بود که باعث وابستگی کشاورزی به آن کشور شده بود.
از سوی دیگر با وجود درآمدهای سرشار نفتی بنا بر آمار رسمی سازمان ملل، در سال 1356، نرخ فقر در ایران چیزی حدود 46% بوده است و برنج غذایی بود که فقط اقشار مرفه می‌توانستند استفاده کنند.
در آن زمان نرخ مرگ و میر نوزادان بدلیل سطح پایین بهداشت 11% بود که نرخ فوق‌العاده بالایی محسوب می‌شود.
یکی از مهمترین دغدغه‌های افراد حقوق بازنشستگی دوران از کارافتادگی است، طبق آمارها تعداد کسانی که در آن دوره مستمری می‌گرفتند چیزی حدود 89 هزار نفر بوده‌اند.
در سال‌های پایانی پهلوی فقط 3 میلیون 400هزار مشترک برق وجود داشته، فقط 51 هزار خانوار از نعمت گاز برخوردار بودند و فقط 45 شهر آب آشامیدنی لوله‌کشی شده داشته‌اند.
در بخش علم، 70% مردم بیسواد بودند و امکان تحصیل فقط برای 40% کودکان فراهم بود و تعداد کل دانشجویان کشور نیز فقط 150 هزار نفر بود.
میزان خودکفایی در صنعت نفت که صنعت درآمدساز کشور است، فقط 4% بوده و در مقابل حجم صادرات غیر نفتی به کل صادرات فقط 2% بود.
در زمینه سدسازی و استفاده از سد برای تولید جریان برق، فقط 13 سد در کشور وجود داشت.

کد مطلب:۱۲۴۸۴