سه شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۲۵
حمید کاظمی‌تبار:
آیین‌ها و رسومات تحریف شده؛ چرا و چگونه
حمید کاظمی‌تبار: جشن چهارشنبه سوری فی نفسه یک مسأله حیاتی و مهم اجتماعی نیست اما نگاهی به تحریف آیین‌ها و سنت‌های ملی و مذهبی می‌تواند یک مسأله بسیار مهم اجتماعی باشد.
جشن چهارشنبه سوری فی نفسه یک مسأله حیاتی و مهم اجتماعی نیست اما نگاهی به تحریف آیین‌ها و سنت‌های ملی و مذهبی می‌تواند یک مسأله بسیار مهم اجتماعی باشد این که چگونه آرام ترین و اغلب اوقات منطقی‌ترین رسوم کشور‌مان تبدیل به خشن‌ترین و بی‌ریشه‌ترین مراسم می‌شود؛ پیرامون اصل و واقعیت سور چهارشنبه پایانی سال مطالب بسیاری نوشته و گفته شده آنچه که برای ما حائز اهمیت است علت تغییر سنت‌ها و عوامل آن است؛ گروهی غائل بر دخالت مدرنیته هستند و گروهی دلایل دیگری مانند دخالت عوامل بیرون گذر زمان و تغییر سبک زندگی را برمی‌شمارند.
همه ساله با نزدیک شدن به آخرین چهارشنبه سال، دغدغه‌ای در بین مردم شکل می‌گیرد و آن، عبور از مخاطرات مواد محترقه‌ای است که در این روزها شهروندان را تهدید می‌کند.
چهارشنبه‌سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا می‌شود که در واقع پیش در آمدی برای جشن‌های نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار می‌روند. طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا می‌شود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته می‌ماند و مردم از روی آتش می‌پرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش می‌سپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه می‌گیرند.
البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبه سوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمی‌شود چرا که آن‌ها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند می‌دانند.
امسال به احترام شهدای آتش نشان، پویش‌های مردمی در کردستان شکل گرفته، تا با کمترین حادثه، ایام پایانی سال برای ورود به جشن‌های نوروزی سپری شود.
شاید به مانند بسیاری دیگری از رویداد‌‌ها این امر نیز به همین شکل باشد که عوامل مختلفی باعث ایجاد آن شده است و آن چه اکنون برعهده ماست دفاع و اعتبار بخشی به شیوه نیاکان‌مان است. این معضل نه تنها در رسوم ملی که در مراسم‌های مذهبی نیز به کرات دیده می‌شود، مراسم‌های که گاه با اصل شریعت و مذهب ما دچار تناقض است بنابراین یک نگاه فرا ملی و مذهبی می‌تواند راه‌گشای نجات گذشته زیبا و باشکوه ایران اسلامی باشد.
تلفیق آموزه‌های مذهبی با انگاره‌های ملی می‌تواند راهی برای برون رفت از معضلات خودساخته باشد.
انتهای‌پیام/2/
همه ساله با نزدیک شدن به آخرین چهارشنبه سال، دغدغه‌ای در بین مردم شکل می‌گیرد و آن، عبور از مخاطرات مواد محترقه‌ای است که در این روزها شهروندان را تهدید می‌کند.
چهارشنبه‌سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا می‌شود که در واقع پیش در آمدی برای جشن‌های نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار می‌روند. طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا می‌شود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته می‌ماند و مردم از روی آتش می‌پرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش می‌سپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه می‌گیرند.
البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبه سوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمی‌شود چرا که آن‌ها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند می‌دانند.
امسال به احترام شهدای آتش نشان، پویش‌های مردمی در کردستان شکل گرفته، تا با کمترین حادثه، ایام پایانی سال برای ورود به جشن‌های نوروزی سپری شود.
شاید به مانند بسیاری دیگری از رویداد‌‌ها این امر نیز به همین شکل باشد که عوامل مختلفی باعث ایجاد آن شده است و آن چه اکنون برعهده ماست دفاع و اعتبار بخشی به شیوه نیاکان‌مان است. این معضل نه تنها در رسوم ملی که در مراسم‌های مذهبی نیز به کرات دیده می‌شود، مراسم‌های که گاه با اصل شریعت و مذهب ما دچار تناقض است بنابراین یک نگاه فرا ملی و مذهبی می‌تواند راه‌گشای نجات گذشته زیبا و باشکوه ایران اسلامی باشد.
تلفیق آموزه‌های مذهبی با انگاره‌های ملی می‌تواند راهی برای برون رفت از معضلات خودساخته باشد.
انتهای‌پیام/2/
