تجمل تجمل خستگی دارد، حسرت دارد.
اگر بحث قانونمندی، ارزش‌گرایی و نظام اسلامی نکنیم، شاید بتوان با آن کنار آمد.
ناگهان چه به سرمان آمد، ما را چه شد؟ به این سرعت سبک زندگی‌مان تغییر کرد، به هیچ وجه مایل نیستم بگویم پیشرفته زندگی کردن یا زندگی‌ای به مانند کشورهای غربی (منظورم در تجمل‌گرایی است) بد است، عکس این قضیه، می‌توان در رفاه زندگی کرد، اصلا به نظر من باید در رفاه زندگی کرد اما دیگر رفاه با ریخت و پاش و اسراف تفاوت دارد.
متاسفانه همگان شاهد آن در جامعه هستیم، از کاخ‌هایی که در شمال شهر تهران و یا در نقاط متعددی از کلان شهرهای ایران بنا می‌شود، کسی به آنان حسادت نمی‌کند، من می‌گویم چرا یک نفر خانه‌اش متری 50 میلیون تومان است و شخصی دیگر باید در قبر بخوابد.
می‌دانم، تفاوت در سطح طبقاتی افراد جامعه باید وجودداشته باشد و این مسئله بدیهی است، اما واقعا باید به این مقدار وحشتناک تفاوت بین افزار جامعه وجود داشته باشد؟ کاخ و قبر؟
چرا کسی هیچ اقدامی نمی‌کند؟ چرا مردم و مسئولین فقط با خود می‌گویند "من که حقوق  و درآمدی مناسب برای گذران زندگی خود را دارم و بهتر است تنها کلای خودم را از آب بشکم".
مگر ما مسلمان نیستیم؟ مگر به قرآن باور نداریم؟ چرا به چیزی که باور و ایمان قلبی داریم عمل نمی‌کنیم؟ این مورد باید برایمان در اولویت باشد، خیلی حیاتی و مهم.
روی صحبتم مسئولین هم هست، جناب مسئولی که به راحتی سمینار برگذار می‌کنی و گاهی بی‌دلیل سرمایه ملی و بیت المال را به هدر می‌دهی! میدانی کجای این پازلی؟!
مسئولی که 3000 میلیارد اختلاس می‌کنی، مردم را دیده‌ای؟ اعتقادی به آخرت داری؟ البته که نه! چون اگر از نگاه انسانی و نه دینی هم به این ماجرا نگاه کنیم، تو با این حرکت شرم‌آور خود ملتی را نابود کردی، این حق کمی نیست!
همه فکرمی‌کنند دزدی و حق خوری فقط اختلاس است، تو مردم و یا مسئولی که در پست خود درست ایفای نقش نمی‌کنی و به هر دلیلی کم کاری میکنی در درون قبر خوابیدن آن کارتن خواب سهیمی، تو معلمی که از کار خود میزنی، تو فروشنده‌ای که گران فروشی می‌کنی، تو استاد دانشگاهی که تنها علم را می‌آموزی و از معرفت خبری نیست، تو مسئولی که حال و زندگی هزاران نفر به رفتار و اعمال تو در سطح شهر مرتبط هست، بیاییم اطرافمان را بهتر بنگریم، ما می‌توانیم خدمت کنیم، آباد کنیم.

انتهای‌پیام/2/

خراسان تایم