خراسان تایم - اعتماد به اروپا، تکرار تجربه‌ای شکست خورده

محمد سعید ابراهیمی: تجربه تاریخی ملت ایران در مواجهه با اروپا، گویای این واقعیت است که اروپا و آمریکا دو روی یک سکه‌اند و اگر در مواردی نیز اختلاف نظر داشته باشند در خوی استکباری و دشمنی با انقلاب اسلامی مشترک‌اند و پناه آوردن به اروپا پس از عهدشکنی آمریکا، مصداق از چاله برون شدن و در چاه فرو افتادن است.

پرونده هسته‌ای ایران از ابتدای امر تا کنون، فراز و فرودهای فروانی را از سر گذرانده و مذاکرات هسته‌ای ایران با اعضای گروه ۵+۱، صورت‌های گوناگونی به خود دیده است.
در ابتدای امر مذاکرات پیرامون برنامه هسته‌ای به طرفیت ایران و تروئیکای اروپایی متشکل از آلمان، انگلیس و فرانسه صورت گرفت که ایران در این مذاکرات، راهبرد "اعتمادسازی و سپس غنی‌سازی" را اتخاذ نمود.
مذاکرات در این مقطع به انعقاد توافقنامه‌های تهران، بروکسل و پاریس منجر شد که به موجب این موافقتنامه‌ها، ایران پروتکل الحاقی و نیز تعلیق غنی‌سازی اورانیوم را پذیرفت.
مع‌الوصف سه کشور اروپایی مزبور، با وجود اجرای کامل تعهدات توسط ایران و با این بهانه که ایالات متحده آمریکا، کدخدای دنیاست و بدون رخصت او نمی‌توانیم اقدامی انجام دهیم؛ از عمل به تعهدات خود سر باز زدند، که این نقض عهد منجر به رفع تعلیق از غنی‌سازی هسته‌ای در واپسین روزهای دولت هشتم به دستور رهبر انقلاب شد.
پس از آن و با روی کار آمدن دولت نهم، رویکرد مذاکراتی ایران بر راهبرد "غنی‌سازی و اعتمادسازی توأمان" استوار شد که دستاوردهای بزرگی از جمله توافق‌نامه میان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (موسوم به "مُدالیته") به ارمغان آورد.
با آغاز به کار دولت یازدهم که ادامه سیاست خارجی انفعالی دولت‌های هفتم و هشتم بود و با عنایت به شکست مذاکرات آن برهه به سبب عدم همراهی ایالات متحده، اینبار مذاکره با آمریکا به عنوان آقا و کدخدای جهان، در دستور کار قرار گرفت تا دیگربار، با مخالفت آمریکا، مذاکرات به ورطه شکست کشیده نشود.
این دور از مذاکرات در نهایت به توافقنامه برجام منجر شد که مقرّر می‌کرد ایران سطح فعالیت‌های هسته‌ای خود را کاهش دهد و از دیگر سو، تحریم‌ها علیه ایران لغو و تحریم جدیدی نیز وضع نشود.
با وجود ایفای تعهدات برجامی توسط ایران، آمریکا اما از آغازین روزهای پس از انعقاد برجام، با تصویب تحریم‌های پی‌درپی، جسم و روح برجام را مجروح کرد و عاقبه‌الامر در اردیبهشت ماه جاری صراحتا برجام را پاره کرد.
مشی پیمان‌شکنانه ایالات متحده آمریکا حتی روحانی را که از مدافعان نظریه مذاکره با آمریکا بود به این جمع‌بندی رسانده که آمریکا عنصر قابل اعتمادی نیست و از این کشور با عنوان موجودی مزاحم یاد نمود.
با این حال، به نظر می‌رسد دولت به اشتباه ادراکی دیگری دچار شده است و پس از سلب اعتماد از ایالات متحده، با متفاوت‌انگاری اروپا و آمریکا، درصدد ازسرگیری مذاکره با اروپا برای حفظ پیکر نیمه جان برجام است.
به دیگر سخن، دولت دعوای زرگری آمریکا و تروئیکای اروپایی را واقعی قلمداد کرده و در دام استراتژی "پلیس خوب_ پلیس بد" گرفتار آمده و معتقد است عهدشکنی آمریکا به شکاف میان اروپا و آمریکا انجامیده است و در این میانه می‌توان به اروپا اعتماد نمود.
تجربه تاریخی ملت ایران در مواجهه با اروپا، گویای این واقعیت است که اروپا و آمریکا دو روی یک سکه‌اند و اگر در مواردی نیز اختلاف نظر داشته باشند در خوی استکباری و دشمنی با انقلاب اسلامی مشترک‌اند و پناه آوردن به اروپا پس از عهدشکنی آمریکا، مصداق از چاله برون شدن و در چاه فرو افتادن است.