نقد و انتقاد پذیری، مهمترین ابزار پیشرفت جامعه آنچه اساس یک نقد را تشکیل می‌دهد احاطه به موضوع یا پدیده‌ مورد نقد‌، استفاده از یک روش منطقی‌، داشتن دید همه جانبه‌گر و احتراز از دخالت دادن احساس‌ها و حب و بغض‌های شخصی است‌. نقد ارزیابی منطقی یک اثر یا پدیده است. نقد نمودن، جدا از تعریف و تمجید کردن ، حمله نمودن و بکار بردن کلمات عتاب آلود است‌.
نقد یک روش بررسی آگاهانه و مدبرانه است که حاصل آن سازندگی‌، تعامل و پیشرفت بیشتر است‌، نه ایجاد تنش‌های مخرب‌.
یکی از بزرگترین آسیب‌های اجتماعی کشور های توسعه نیافته ، کمبود فرهنگ نقدهای سازنده و فرهنگ انتقاد پذیریاست. بنا بر این آنچه که بیش از هر چیز دیگری می تواند جامعه را به سوی سالم تر شدن و پیشرفت سریعتر هدایت کند گسترش فرهنگ انتقاد و نقد‌پذیری است‌.
ما باید افراد جامعه خود را به سویی پیش ببریم که همیشه آماده انتقاد پذیری باشند. هنر ، اعمال و رفتار و پدیده هایی که بوجود می‌آوریم هیچ وقت نمی توانند کامل و بدون نقص باشند .
همیشه راهی برای تکامل خودمان و آثارمان هست. از طرفی نباید از تمام مردم انتظار داشت همه آثار ما را بپسندند . بگذاریم دیگران هم نظرخود را بیان کنند و در ابراز آن احساس امنیت کامل داشته باشند.
اغلب اوقات تحمل انتقادهای دیگران برای همه ما سخت است؛ از کوره درمی‌رویم و سعی می‌کنیم فورا جوابی برای قانع کردن آنها بیابیم. …
همواره به شخصی که در حال انتقاد کردن از شماست نشان دهید که به حرف هایش گوش می دهید(با استفاده از حرکات دست و سر و استفاده از جملات تأییدی) از طرف مقابل بخواهید توضیح بیشتری در این خصوص به شما ارائه دهد.
دادن اطلاعات بیشتر شناخت بهتری از شرایط و وضعیت به شما می دهد و در عین حال مدت زمان بیشتری برای تجزیه و تحلیل موضوع در اختیار شما می گذارد و شما با گذشت زمان می توانید کم کم آرامش خود را بازیابید و بر خود مسلط شوید.

انتهای‌پیام/2/
 

خراسان تایم