پنجشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۱:۵۰
حامد حسنی:
سیستم آموزشی نابودگر استعداد
حامد حسنی: در نظام آموزشی کشور ما، معلمان هیچ مسئولیتی در شناسایی استعدادها ندارند.
در آموزش مدرن شناسایی استعدادها حرف اول را می زند و از همان ابتدایی ترین مقاطع تحصیلی معلمان در پی شناسایی استعدادهای کودکان و هدایت آنها به مسیر درست برای پرورش استعدادها هستند. اما در نظام آموزشی کشور ما، معلمان هیچ مسئولیتی در شناسایی استعدادها ندارند و گویی وظیفه آنها منحصر به دوره کردن کتابها برای کودکان و نوجوانان است.
کتابهای آموزشی نیز در سیستم آموزش ایران کارکرد مطلوبی ندارند و در کتابهای درسی تمام مقاطع تحصیلی اشکالات محتوایی و ظاهری فراوانی دیده می‌شود. اشکالات محتوایی مورد نظر نگارنده معطوف به این نکته است که از گنجاندن اغلب دروس در کتابها هدف خاصی نمی‌توان متصور شد و گویی این کار بیشتر تابع سلیقه مولفان کتابها بوده است و نه رفع نیازهایی که این کتابها باید در راستای آنها تدوین شوند.
تغییرات مکرر محتوای کتابهای درسی طی سال‌های اخیر خصوصا در مقطع دبیرستان به جای بهبود کیفیت، آشفتگی‌‌های محتوایی را بیشتر کرده و این تغییرات علاوه بر اینکه دانش آموزان را سردرگم‌تر از پیش ساخته است، معلمان نیز برای تدوین و برنامه ریزی طرح دروس دچار مشکلات اساسی هستند.
محصول نظام آموزشی آشفته و ناکارآمد ما دیپلمه‌هایی هستند که چون در پایان تحصیلات دبیرستان هیچگونه مهارتی نه از نظر زندگی اجتماعی و نه از نظر حرفه ای و شغلی کسب نکرده اند، تشنه کسب مدارک بالاتر برای جذب شدن در بازار کار محدود کشور می‌باشند غافل از اینکه مدارک بالاتر هم کمکی به آنها نمی‌کند و آموزش عالی نیز برای آنها چیزی در چنته ندارد.
در نظام آموزشی کشور ما نگاه به معلمان همچنان سنتی باقی مانده است و تفکیک معلم خوب از معلم ضعیف در بسیاری از موارد ممکن نیست. این مشکل درون سازمانی یکی از بزرگترین ضعف‌های آموزش و پرورش است که معلمان خوبی را که در تدریس خلاق و کوشا هستند با معلمان کم کار از نظر حقوق و مزایا در یک رده قرار می‌دهد و مرز مشخصی بین آنها قائل نمی‌شود.
نتیجه وضعیت نابسامان نظام آموزشی کشور دلسردی معلمان از کار و سردرگمی و نا‌امیدی دانش آموزان از حضور در آموزشگاه ها است. فضای مدارس کشور ما هم از طراوت و جذابیت بهره‌ای ندارد به گونه‌ای که وقتی زنگ پایان مدارس به صدا در می آید دانش آموزان و معلمان برای خارج شدن از مدرسه از هم سبقت می‌گیرند.
مشکلات نظام آموزشی کشور آن قدر گسترده است که طرح آنها در یک یادداشت نمی‌گنجد و در فرصتهای دیگر بخش‌های دیگری از این مشکلات عنوان خواهد شد به امید اینکه مسئولان آموزش و پرورش و آموزش عالی به اصلاحات ساختاری و عمیق در این نظام همت گمارند چرا که تا زمانی که مساله آموزش در کشور ما اصلاح نشود و رو به بهبود نرود نمی‌توانیم به اهداف کلان دیگری که در توسعه ایران اسلامی وجود دارد امید داشته باشیم.
انتهای‌پیام/2/
کتابهای آموزشی نیز در سیستم آموزش ایران کارکرد مطلوبی ندارند و در کتابهای درسی تمام مقاطع تحصیلی اشکالات محتوایی و ظاهری فراوانی دیده می‌شود. اشکالات محتوایی مورد نظر نگارنده معطوف به این نکته است که از گنجاندن اغلب دروس در کتابها هدف خاصی نمی‌توان متصور شد و گویی این کار بیشتر تابع سلیقه مولفان کتابها بوده است و نه رفع نیازهایی که این کتابها باید در راستای آنها تدوین شوند.
تغییرات مکرر محتوای کتابهای درسی طی سال‌های اخیر خصوصا در مقطع دبیرستان به جای بهبود کیفیت، آشفتگی‌‌های محتوایی را بیشتر کرده و این تغییرات علاوه بر اینکه دانش آموزان را سردرگم‌تر از پیش ساخته است، معلمان نیز برای تدوین و برنامه ریزی طرح دروس دچار مشکلات اساسی هستند.
محصول نظام آموزشی آشفته و ناکارآمد ما دیپلمه‌هایی هستند که چون در پایان تحصیلات دبیرستان هیچگونه مهارتی نه از نظر زندگی اجتماعی و نه از نظر حرفه ای و شغلی کسب نکرده اند، تشنه کسب مدارک بالاتر برای جذب شدن در بازار کار محدود کشور می‌باشند غافل از اینکه مدارک بالاتر هم کمکی به آنها نمی‌کند و آموزش عالی نیز برای آنها چیزی در چنته ندارد.
در نظام آموزشی کشور ما نگاه به معلمان همچنان سنتی باقی مانده است و تفکیک معلم خوب از معلم ضعیف در بسیاری از موارد ممکن نیست. این مشکل درون سازمانی یکی از بزرگترین ضعف‌های آموزش و پرورش است که معلمان خوبی را که در تدریس خلاق و کوشا هستند با معلمان کم کار از نظر حقوق و مزایا در یک رده قرار می‌دهد و مرز مشخصی بین آنها قائل نمی‌شود.
نتیجه وضعیت نابسامان نظام آموزشی کشور دلسردی معلمان از کار و سردرگمی و نا‌امیدی دانش آموزان از حضور در آموزشگاه ها است. فضای مدارس کشور ما هم از طراوت و جذابیت بهره‌ای ندارد به گونه‌ای که وقتی زنگ پایان مدارس به صدا در می آید دانش آموزان و معلمان برای خارج شدن از مدرسه از هم سبقت می‌گیرند.
مشکلات نظام آموزشی کشور آن قدر گسترده است که طرح آنها در یک یادداشت نمی‌گنجد و در فرصتهای دیگر بخش‌های دیگری از این مشکلات عنوان خواهد شد به امید اینکه مسئولان آموزش و پرورش و آموزش عالی به اصلاحات ساختاری و عمیق در این نظام همت گمارند چرا که تا زمانی که مساله آموزش در کشور ما اصلاح نشود و رو به بهبود نرود نمی‌توانیم به اهداف کلان دیگری که در توسعه ایران اسلامی وجود دارد امید داشته باشیم.
انتهای‌پیام/2/
