چهارشنبه ۲۰ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۷:۰۱
حسین بذرگری:
از حجاب غربی تا حجاب اسلامی
حسین بذرگری: کسانی که از حجاب اختیاری سخن می‌گویند مفاسد ناشی از بی‌حجابی دوره رژیم گذشته را فراموش کرده‌اند.
اصلی ترین و مهم ترین عامل هدایت و شکل گیری این محورها دشمنان اصل نظام یعنی «نظام سلطه» می‌باشد.
این گروه اهداف خاصی در پی این حملات به حجاب دارند از جمله فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران از درون، زیرا حجاب نقش تاثیرگذاری بر استواری نظام از درون دارد و اگر این یک الگو برای زنان شود و به جوامع غربی سرایت کند باعث درگیر شدن آنها با این مساله در جوامع غربی نیز می‌شود لذا این گروه با تمام توان در ایران به دنبال تخریب حجاب و در جوامع غربی نیز به دنبال حجاب زدایی جبری هستند.
گروه دیگری که در بحث تخریب حجاب فعالیت دارند ایرانی‌هایی هستند که یا در داخل کشور فعالیت دارند و یا در خارج از کشور در حال تبلیغ علیه حجاب هستند.
این افراد که امثال آنها مسیح علی‌نژاد می‌باشد که نوچه‌ها یا نوکران و یا به زبانی دیگر فریب خورده‌هایش اینقدر بی‌‍شرف هستند که در شب شهادت امام صادق(ع) با سر برهنه جلوی مسجد امام صادق(ع) در حال رقص هستند.
البته این گروه از افراد دیگر به قول معروف کارد را به استخوان رسانده‌اند و با ادامه این روند دیگر پیشرفتی نخواهند داشت .
عده‌ای دیگر نیز هستند که در لباس دین با تخریب حجاب جاده صاف‌کن عملیات تهاجم به حجاب زن ایرانی هستند و سوژه رسانه های غربی و شرقی شده اند و بازیچه‌هایی هستند که استفاده از لباس روحانیت بهترین راه برای نفوذ توسط آنها می‌باشد.
حال در این بین بهتر است، فاجعه اندلس را که طی آن غربیها سرزمین اندلس را به گفته خودشان به کمک دو عنصر زن و شراب از دست مسلمانان خارج کردند و مرتکب جنایتهای وحشتناک شدند فراموش نکنیم و از تاریخ درس بگیریم.
از سویی دیگر کسانی که از حجاب اختیاری سخن می‌گویند مفاسد ناشی از بی‌حجابی دوره رژیم گذشته را فراموش کرده‌اند یا سنشان اقتضا نمی‌کند که به یاد آورند، که برخی از آنها قابل ذکر کردن نیست.
در رژیم گذشته اگر بر بی‌بند باری و بدحجابی تاکید بود بر این سیاست بود که جوانان از کشور خارج نشوند اما این سیاست آسیب‌های زیادی رساند از سویی دیگر نظام جمهوری اسلامی ایران اگر برحجاب تاکید دارد مهم ترین علتش اینست که خیر دنیا و آخرت مردمش را می‌خواهد و نسبت به عواقبی که در انتظار مردم است بی تفاوت نیست.
در پایان باید اشاره کرد که در حجاب و بی حجابی نباید ماند، ظاهر جامعه دینی باید رنگ و بوی تدین داشته باشد؛ از معماری حکمی تا شهرسازی اخلاقی تا ظواهر مومنانه تا فرهنگ وظاهر اسلامی، همه و همه باید در خدمت محیطی دین ورزانه و ذکرگونه بکار گرفته شود.
