همزمان با شکست پروژه جنگ سخت و پیروزی جمهوری اسلامی در دوران دفاع مقدس معادلات به سمت و سوی براندازی نرم پیش روی کرد و لذا از سال 68 آمریکا رسما سلاح سری ارتش خود را به صورت جهانی ارائه کرد و تقریبا از همین سال جمهوری اسلامی ایران نیز به شبکه بیت نت که مرکز اصلی و اساسی آن در آمریکا بود متصل گشت.
جالب تر اینکه جمهوری اسلامی ایران چهارمین کشوری است که به شبکه جهانی اینترنت متصل شده است و این در حالی بود که هنوز تمام ایالت های آمریکا به این شبکه دسترسی نداشتند.
همزمان با سال 1993 میلادی (1372) اینترنت برای نخستین بار در دانشگاه های کشور آن هم با هدف ارتباطات علمی و پژوهشی با دانشگاه های دنیا مورد استفاده قرار گرفت.
اما در سال های 78 و 88 معادلات به سمت سوی دیگری می رود به گونه ای که تمامی گزارشات بین المللی و داخلی ریشه توسعه این دو فتنه را از طریق فضای مجازی می داند؛ فضایی که اگرچه مجازی نام دارد لکن هر آنچه در عالم حقیقی انتظار آن می رود را می توان در فضای مجازی با سرعت بیشتری یافت.
در واقع سال 88 را باید سال تحول بنیادی و اساسی اینترنت در ایران دانست و شبکه های اجتماعی نیز در همین سال جای خود را در کشور و در بین اقشار مختلف مردم باز نمود.
"
گسترش شبکه های اجتماعی" "
ورود گوشی های هوشمند" "
افزایش به یکباره اینترنت های خانگی" و "
رشد 60 برابری تعداد کابران از 2 میلیون به 62 میلیون نفر" را می توان از ویژگی های این تحول بنیادی در عرصه اینترنتی ایران دانست.
باید از خودمان بپرسیم چرا آمریکا که انواع تحریم های فلج کننده را بر علیه ایران اعمال می کرد هیچ گاه جمهوری اسلامی را از لحاظ دسترسی به اینترنت و فضای مجازی و نیز ورود گوشی های هوشمند به داخل کشور تحریم نکرد؟!
نه تنها پهنای باند و میزان دسترسی به اینترنت و نیز ورود گوش های هوشمند به داخل کشور تحریم نشده است که هرچه تحریم های سنگین تری علیه ایران اعمال شده است از یک طرف شاهد افزایش سرعت اینترنت در ایران بوده ایم و از طرف دیگر ورود گوشی های هوشمند به داخل کشور با گستردگی بیشتری مواجه شده است.
با یک نگاه گذرا به فهرست تحریم های ایران می بینیم که به ویژه با نقض برجام در زمینه های مختلفی تحریم ها در زمینه های مختلفی از جمله تجهیزات کلیدی صنایع، مراودات بانکی، داروهای سرطانی و غیرو ادامه یافت اما باید پرسید در چنین شرایطی چطور اینترنت روز به روز وسیع تر و گسترده تر و بروزتر در دستان مردم قرار می گیرد؟
یک سوال اساسی مطرح است و آن اینکه چرا آمریکا اینترنت جمهوری اسلامی ایران را قطع نمیکند؟
بعد از فتنه 88 در سال 89 کنگره ی آمریکا طرح قطع همیشگی اینترنت ایران را در دستور کار خود قرار داد اما اوباما به عنوان مخالف قطعی طرح در کنگره حاضر شد و به مدت 15 دقیقه پیرامون عدم تصویب این قانون صحبت کرد.
اکثریت اعضای کنگره که قبل از شروع سخنرانی اوباما موافق قطع اینترنت ایران بودند استدلالشان این بود که اگر اینترنت ایران را قطع کنیم دولت الکترونیکی ایران هم قطع می شود، مردم دیگر دسترسی به بانک ها ندارند، تعیین واحد دانشگاه ها قطع می شود و ایران به معنای واقعی کلمه فلج می شود.
اما اوباما با توضیحات خودش طرح قطع اینترنت ایران را برای همیشه از دستور کنگره آمریکا خارج کرد. خبرنگار نیویورک تایمز می نویسد که بعد از 15 دقیقه سخنرانی اوباما، نمایندگان تندروی کنگره به مدت یک دقیقه برای اوباما کف زدند و بودجه ای که قبلا اختصاص داده شده بود به ده برابر افزایش یافت.
این سیاست آمریکا گواه از حساس بودن بودن فضای مجازی در ارتباط با پیشبرد اهداف آنها در قبال کشورهای اسلامی و در راس آن جمهوری اسلامی دارد.
رهبری هم در سال 95 به حساس بودن فضای مجازی و گسترش روز افزون آن اشاره داشتند و فرمودند:
"جنگ نرم یک عرصهی بسیار وسیعی است و روزبهروز هم با گسترش این فضای مجازی دارد گستردهتر می شود و خیلی هم خطرناکتر از جنگ سخت است یعنی در جنگ سخت، جسمها به خاک و خون کشیده می شوند، [ولی] روحها پرواز می کنند و میروند به بهشت؛ [امّا] در جنگ نرم، اگر خدای نکرده دشمن غلبه بکند، جسمها پروار می شوند و سالم می مانند، [ولی] روحها می روند به قعر جهنم؛ فرقش این است؛ لذا این خیلی خطرناکتر است . هیئت اندیشهورز لازم دارد."
کلمات کليدی: یادداشت ، کاظمی ، خراسان تایم ؛ امریکا ؛ اینترنت ، اوباما ، کودتای مجازی ؛ براندازی نرم ، کنگره