جنايات وحشيانه مشترك داعش و طالبان در اسارت بيش از 40 تن از دختران شيعه افغانستان براي بردگي جنسي و به شهادت رساندن دهها تن از شيعيان بومي استان سر پل منطقه ميرزا اولنگ مصداق عيني جنايت جنگي و نسل كشي است كه متاسفانه با سكوت مرگبار رسانه هاي غربي و مجاممع به اصطلاح مدافع حقوق بشر همراه شده است كه خود مبين معيار دوگانه غرب در مسئله حقوق بشر است. جريان صهيونيستی–تكفيری حيات خود را در كشتار زنان و كودكان بیگناه دانسته و به ظن باطل خود با ايجاد رعب و وحشت در ميان شيعيان هزاره به دنبال تضعيف جبهه مقاومت و تيپ فاطميون پس از شكستهاي پیدرپی حاميان خود عراق و سوريه است . جريان غربی–تكفيری میخواهد ضمن شعلهور ساختن آتش اختلافات مذهبی و قومی با تغيير زمين بازی اينگونه القا كند كه مدافعان حرم بهتر است مدافع كشور خود باشند.
در زمانهای که داعش و تکفیریها با زبان و بیان تصویر و سوار بر موج رسانهای، خشونت و بربریت و اسلام هراسی را ترویج میکنند، فیلم مستند و داستانی، عکس و مجموعه هنرهای تصویری و نمایشی، بهترین ظرف برای ثبت، روایت و انتقال گوشههایی از این حماسه است و «نخستین جشنواره فیلم مدافعان حرم» محملی است برای کشف و بازنمایی بصریِ رشادتهایی که حتماً باید در تاریخ ثبت شوند، که اگر سینما ثبت نکند، نسل فردا فراموش میکنند این نکته را که: «ما برای آن که ایران، خانه خوبان شود، رنج دوران بردهایم...»
اما چه پنهان که عدهای از زبان دشمن میگیرند و تکرار میکنند که «ما را چه در سوریه؟! چرا که متوجه نیستند دفاع در سوریه، «یعنی خروج درگیری از ایران...». گویا تأملی نمیکنند به اینکه «دفاع در تهران بهتر است یا در دمشق؟!» مگر عدهای که مغرضاند و از اصحاب جاهل تئوریسینهای شعار بچگانه «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران».
ایرانِ اسلامی و مردمِ شهید پرورش با مفهومِ دفاع غریبه نیستند. آنها ۸ سال از موشکهایی پذیرایی کردند که گاه و بیگاه بر سرشان فرود میآمد و یک یا چند تن از عزیزانشان را بدل به عکسهایی میکرد که امروز بر طاقچه دلشان تکیه دادهاند.
مردمِ ایران، آن روز سودایِ دفاع از وطن داشتند و امروز سودایِ دفاع از حرم…
حرم امروز برای آنان وطنی است که به تلالو منارههایش زندهاند و آماده اند تا از جان بگذرند اما فرزندانشان با اذانی که از بلندگوهایِ آن حریم مقدس پخش می شود به نماز بایستند. نخستین جشنواره فیلم مدافعانِ حرم، بهانه ای است تا سینما و قدرتِ فرارسانه ای اش را بدل به میزبانِ قلبِ گداخته و سوز بی صدایِ مادران و همسران و فرزندانی کند که تنِ عزیزِ خود را، سپر دفاع حریمِ حرمِ کسانی ساختند که آبروی شیعیانند. راهشان سبز…
چه پنهان که عدهای از روح مطهر سرداران شهیدی همچون حاج حسین همدانیها، کجبافها و... شرم نمیکنند و میگویند چه به آنها دادهاند تا مدافع حرم شوند؟!، میگویم: زیاد دادهاند... آنقدر که هنوز از همین رفقای شهدای حرم بچههای چند ماهه یا چند ساله آنها که تازه تازه واژه «بابا» را تمرین و تکرار میکردند، دیگر عادت میکنند که فقط با عکس نورانی «بابا» تبسم کنند نه با...! آنقدری دادهاند که همسران مدافعانحرم برای نیامدن عزیزان خود، دلنوشتههایی با اشک مینویسند و برای نیامدن پیکر به غارت رفته همسران خود میگویند: «ما پیکر عزیزمان را در راه خدا دادهایم و آنچه را در این راه دادیم، پس نمیگیریم...» (همسر شهید هادی کجباف میگفت...).
افشاگری و پيگری و دفاع از حقوق مظلومين يكی از اهداف انقلاب اسلامی است لذا انتظار است دستگاه ديپلماسی كشور با ايفای نقشی فعال و اتخاذ مواضع اصولی و انقلابی فريادگر مظلوميت شهدای مظلوم افغانستان باشد.
نخبگان و بزرگان ديني نيز لازم است عواقب شوم دامن زدن به اختلافات مذهبی را متذكر شده و به مرزبندی بين دين و اقدامات كور نيروهای افراطي همت گمارند تا برداشت سطحی و التقاطی آنان از اعتقادات مذهبی سبب مقدس انگاشتن و ايدئولوژيك دانستن اين جنايت نگردد.
بيشک حاميان پليد اينگونه جنايات بايد بدانند كه جبهه مقاومت با درس گرفتن از عاشورا با ندای هيهات من الذله هزاران شهيد همچون محسن ححجیها را تقديم خواهد كرد و به مولا و مقتدای خود امام حسين (ع) اقتدا خواهد نمود.
کلمات کليدی: خراسانتایم , مدافعینحرم , مقاومت