توصيه مطلب

پای درد و دل دانشجویان بیرجندی؛

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خراسان تایم به نقل از پایگاه خبری خاورستان ؛ هر سال 16 آذر که می شود همه نظرها به اصل سی ام قانون اساسی مبنی بر اینکه دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رايگان را براي همه ملت تا پايان دوره متوسطه فراهم سازدو وسائل تحصيلات عالي را تا سرحد خودكفائي كشور به طور رايگان گسترش دهد، خیره می ماند.

 

این در حالی است که روز به روز شاهد رویش هرز موسسات خصوصی و غیر انتفاعی می‌شویم؛ همچنین دانشگاه‌های دولتی نیز برای کسب درآمد به جای درخواست تخصیص بودجه از دولت، به جیب دانشجویان چشم می‌دوزد؛ تا آنجا که شاهدیم ظرفیت دانشگاه های دولتی روزانه همواره بسیار کمتر از دانشجویان نوبت دوم(شبانه) است.

 

دانشجویانی که از قطار روزانه جا می‌مانند شبانه را انتخاب کرده و با هزینه های هنگفت آن مواجه می شوند و دولت نیز به بهانه های مختلف روز به روز به مبلغ دریافتی از دانشجویان اضافه می‌کند.

 

دانشگاه دولتی بیرجند نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ تا آنجا که حدود  60 درصد دانشجویان پذیرش شده در این دانشگاه، نوبت دوم هستند اما هیچ گونه خدماتی به دانشجویان ارائه نمی‌شود.

 

وزیر علوم، تشکیل کلاس‌های کارشناسی ارشد با ظرفیت بیش از ۲۰ دانشجو را غیرقانونی اعلام کرد، از این رو دانشگاه بیرجند با 15 دانشجو کلاس های ارشد را برگزار می‌کند در حالی که فاقد هرگونه امکاناتی برای برگزاری کلاس های پرجمعیت ارشد است.

 

کلاس های ارشد بسیار کوچک بوده و عموما دانشجویان ناچار می شوند صندلی اضافه کنند و در صورت خالی بودن کلاسی دیگر، مکان برگزاری کلاس خود را به آنجا انتقال دهند.

 

سیستم اتوماسیون تغذیه که دانشجویان باید به صورت اینترنتی غذا رزرو کنند غالبا غیر قابل دسترس بوده و دانشجویان مجبورند به صورت حضوری اقدام کنند، از این رو بسیاری از دانشجویان ناچار می شوند به صورت روز فروش غذا تهیه کرده و مبلغی 3 برابر پرداخت نمایند.

 

سرویس های رفت و برگشت دانشجویان که هر یک ربع به یک ربع در سکو حاضر شده و با ازدحام زیاد جمعیت دانشجویان مواجه می شوند؛ از این رو گاهی ظرفیت تکمیل شده و از توقف و سوار کردن سایر دانشجویان سر باز می زنند.

 

کرایه اتوبوس های دانشگاه بیش از وسایل حمل و نقل عمومی بیرجند است و بارها وقتی دانشجویان به این امر شکایت کرده اند با این پاسخ مواجه شده اند که دانشگاه ها خارج از شهر است و کرایه بیرون از شهر محاسبه می شود.

 

یکی از دانشجویان دانشگاه بیرجند در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خاورستان می‌گوید: ما دانشجویان توقع داریم جلسه ای با مدیر دانشگاه برگزار شود تا برخی از معضلات و مشکلات خود را با متصدی این مجموعه مطرح کنیم.

 

وی که در خوابگاه های صدف دانشگاه بیرجند اسکان دارد با اشاره به نارضایتی از خوابگاه ها، ادامه می دهد: خوابگاه ها اغلب 5 طبقه است اما فاقد آسانسور است و بسیاری از دانشجویان به شدت از درد مفاصل که ناشی از بالا رفتن و پایین آمدن از پله هاست، شاکی هستند.

 

یکی دیگر از دانشجویان که در ایستگاه اتوبوس ایستاده است، عنوان می کند: اتوبوس ها نه تنها دیر می‌آید بلکه در ساعاتی که بسیار پر تردد است بسیار شلوغ است، از این رو دیگر ظرفیتی برای سوار کردن سایر داشنجویان ندارد و در ایستگاه توقف نمی کند لذا من و سایر دوستانم به برخی کلاس ها دیرتر از موعد می‌رسیم.

 

وی بیان می‌کند: سرویس دانشجویان پیام نور و فنی و حرفه ای نیز با دانشجویان دانشگاه بیرجند مختلط است و با وجود حجم بسیار بالای دانشجویان کرایه اتوبوس ها نزدیک به 500 تومان است اما حاضر نیستند به تعداد اتوبوس ها اضافه کنند یا برای دانشگاه ها، تفکیک اتوبوس انجام شود.

 

یکی از دانشجویان دانشکده صنعتی دانشگاه بیرجند نیز در گفت و گو با خیرنگار ما می گوید: این دانشکده حتی یک آبسرد کن ندارد و زمانی که این مسئله را با مدیر دانشکده مطرح می کنیم پاسخ می دهد دانشگاه هاروارد امکانات دانشگاه بیرجند را ندارد.

 

این دانشجو ادامه می دهد: دولت از این پس می تواند به دانشجویان نخبه، بورسیه پذیرش در دانشگاه بیرجند دهد چرا که مدیران این دانشگاه بر سرآمد بودن دانشگاه خود نسبت به سایر دانشگاه ها معتقدند.

 

یکی دیگر از دانشجویان مهندسی ابراز می کند: دانشجویان خلاصه شده اند در 16 آذر و جز این روز به چشم مدیران دانشگاه نمی‌آیند؛ حتی باید گفت در  این روز هم به چشم نمی‌آیند چرا که تنها با نصب یک بنر این روز را تبریک می گوبند و فردای آن باز روز از نو و در طلب روزی بودن مدیران دانشگاه از جیب دانشجویان از نو.

 

وی اضافه می کند: دانشگاه ها حتی حاضر نیستند در روز دانشجو غذای سلف را رایگان توزیع کنند و یا هزینه سرویس دانشگاه را اخذ نکنند چرا که به دانشجویان نه به عنوان آینده سازان بلکه به عنوان کیسه پول نگاه می کنند.