داخلی صفحه اقتصادی آرشيو گزارش

معلول جسمی حرکتی شهرستان خوسف با بیان این که معلول، کسی نیست که دست، پا، بینایی و یا شنوایی او مشکل داشته باشد، گفت: معلول واقعی، کسی است که به نیروی تفکر خویش ایمان نداشته و فکرش را اسیر باور "نمی توانم" کرده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خراسان تایم به نقل از خاورستان ؛ اغلب ما وقتی که در خیابان، پارک، مغازه و یا هرجایی از این جامعه با فردی که ناتوانی جسمی دارد یا چهره اش از عارضه ای دگرگون شده روبرو می شویم، یا سر خود را به کلی برمی گردانیم و خودمان را مشغول نشان می دهیم یا گاهی اوقات مکث می کنیم و با تاسف سری تکان داده و یا در دلمان شفای عاجلش را از خداوند طلب می کنیم و همه این ها با دلسوزی با خانواده ای که چنین فرزند یا فرزندانی دارد، همراه است؛ شاید کمتر برایمان پیش آمده باشد که با خانواده این افراد، ارتباط برقرار کرده و پای صحبت هایشان بنشینیم.
 
موفقیت هایی که در زندگی هر فردی به دست می آیند جزو افتخارات و دستاوردهای مهم زندگی او محسوب می شوند و ویژگی های خارق العاده و امتیازات او را نسبت به دیگران نشان می دهند اما وقتی معلولیت جسمانی مانعی سر راه موفقیت ها قرار گیرد، مسیر موفقیت دشوار و رسیدن به هدف غیر ممکن می کند.
 
به بهانه هفته معلولین بر آن شدیم که با یکی از افرادی به صحبت بنشینیم که با وجود مانع بزرگ معلولیت جسمانی خود، پله های موفقیت را طی کرده و الگوی دیگران قرار گرفته است.
 
عصمت رمضانی متولد 72، دارای مدرک تحصیلی در رشته آموزش ابتدایی، متولد روستای معدن قلعه زری و ساکن شهرستان خوسف؛ فرزند آخر یک خانواده هفت نفری است که در سن دو سالگی مادر خویش را از دست داده و دارای معلولیت جسمی حرکتی است.
 
وی دوران ابتدایی و راهنمایی تحصیلی را در زادگاهش گذرانده و دوره دبیرستان را در شهرستان خوسف و همچنین دوره دانشجوئیش را در دانشگاه بیرجند سپری کرده است.
 
رمضانی با بیان این‌که در سال گذشته با گرفتن وام 15 میلیون تومانی از بهزیستی خوسف، موفق به برپایی مغازه پوشاک برای خودم در شهرستان خوسف شدم، تصریح کرد: خوشبختانه از کارم راضی هستم و مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
 
وی افزود: همچنین با پیگیری و تلاش رئیس فعلی بهزیستی شهرستان خوسف، مدتی است که به عنوان مربی در تیم های اجتماع محور پیشگیری از اعتیاد و ... با بهزیستی شهرستان خوسف همکاری دارم.
 
این معلول جسمی حرکتی با اشاره به این که از همان کودکی متوجه شدم که با هم سن و سالهایم متفاوت بوده و در راه رفتن مشکل دارم، خاطرنشان کرد: خوشبختانه این معلولیت باعث نشده که در کارهایم خللی ایجاد شود.

وقتی از وی در خصوص معلولیتش و متعاقب تاثیر آن در زندگی فردی اجتماعیش سوال می کنم، می گوید: اگر معلول نبودم شاید موفق نمی شدم؛ معلولیت باعث شد که افق های دیدم گسترده تر شود، من راضی ام به رضای خداوند و می دانم که حتما حکمتی در این قضیه بوده است.
 
این معلول جسمی حرکتی در خصوص انتظارات معلولین از دولت، یادآور شد: مهمترین خواسته معلولین به عنوان افرادی که دارای محدودیت هایی در زندگی خویش هستند جدی گرفتن و اعتماد بیشتر به توانایی آنان است، البته معلولین فقط نیازمند به توجه نیستند، درخواست ما معلولان از رئیس جمهور آن است که برای اشتغال و مسکن معلولان چاره اندیشی جدی صورت پذیرد.
 
رمضانی اضافه کرد: وقتی که زمزمه های حذف سهمیه سه درصدی استخدام معلولین در جامعه شنیده می شود، این موضوع چیزی به جز خالی کردن پشت معلولان توسط دولت نیست که انتظار می رود مسئولان دولتی و دولتمردان، حتی برای لحظاتی اندک خودشان را به جای معلولان گذاشته و سپس در این خصوص تصمیم گیری کند.
 
وی از تلاش و پشتکار، به عنوان عوامل موفقیت افراد یاد کرد و افزود: اگر این دو با هم باشند، افراد و خانواده ها موفق به فتح قله های ترقی می شوند و نباید در آن شک شود.
 
این معلول موفق لطف الهی را، مهمترین عامل پیشرفت خویش در زندگی عنوان کرد و گفت: بعد از لطف الهی، همکاری و همراهی خانواده ام نیز شرط موفقیت بنده بوده است.
 
وقتی که از وی در خصوص تعریف معلولیت و دیدگاهش در این خصوص سوال می شود، با اعتماد به نفس کامل می گوید: به نظر بنده معلول کسی نیست که دست، پا، بینایی یا شنوایی او مشکلی داشته باشد، به عقیده بنده معلول واقعی فردی است که به نیروی تفکرخویش ایمان ندارد و فکرش را اسیر باور "نمی توانم" کرده است و دیدگاهش را روی فرصت ها و نعمت های زندگی بسته است.
 
رمضانی افزود: فرد معلول، باید از موفقیت های کوچک اما قابل دسترسی شروع کند و در حد توانایی و امکانات برای خویش هدف تعیین کند.
 
وی با تاکید بر این که مشکل عمده معلولان، باور نادرست "نمی توانم" است، عنوان کرد: در بسیاری از معلولان موفق، بعد از پذیرش و کنار آمدن با شرایطی که برایشان رخ داده است چیزی شبیه "حس توانستن" بیدار می شود.
 
رمضانی افزود: معلولان باید از تمام توانمندی های جسمانی خویش که برایشان باقی مانده، استفاده حداکثری را ببرند.
 
وی با اشاره به این نکته که باید در یک معلول، باورها شکل گرفته تا وی به موفقیت برسد، اظهار کرد: وقتی که یک معلول، به این باور برسد که هیچ حادثه ای بدون حکمت نبوده و قضا و قدر الهی بر زندگی حاکم است، روند زندگی طوری تغییر می کند که آن معلول می تواند حتی به دیگران کمک نیز کند.
 
این معلول موفق در پایان صحبت هایش خطاب به دیگر معلولان و حتی افراد سالم که از دانشگاه ها فارغ التحصیل شده و بیکار هستند، گفت: شرایط جامعه به گونه ای است که نباید منتظر استخدام در دستگاه های دولتی باشیم و باید هر کس خودش دست به کار شد.
 
رمضانی ادامه داد: افراد می توانند با فراگرفتن آموزش های فنی و حرفه ای و همچنین آموزش دیدن در رشته های مختلف صنایع دستی، برای خود و خانواده خویش شغلی دست و پا کرده و مطمئن باشند که خداوند نیز به کار و شغل آنان برکت خواهد داد.
 

کد مطلب:۲۰۷۲

کلمات کليدی: معلول ، جسمی ، اقتصاد ، پوشاک