توصيه مطلب

خواسته های دانشجویان در تریبون منطقه آزاد؛

 

در این برنامه که به همت بسیج دانشجویی و با موضوع «باید ها و نبایدهای انتخابات،بحث تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری ، اولویت های دولت آینده ،انتظارات دانشجویان از دولت آینده» در سر در ورودی دانشگاه بیرجند برگزار شد، دانشجویان موافق و مخالف با قرار گرفتن در پشت تریبون آزاد نظرات خود را در خصوص انتخابات ریاست جمهوری مطرح کردند.

 

خانم نذری دانشجوی دانشگاه بیرجند در پشت تریبون منطقه آزاد قرار گرفت و گفت:من امروز میخواهم فقط در مورد موضوعاتی که در این چهارسال من را ناراحت کرده صحبت کنم.

من دانشجوی فارغ التحصیل امسال هستم و اولین انتظار من از رئیس جمهور اینست که در اولویت کارهایش ساماندهی اقتصاد و بیکاری ما جوانان را قرار دهد.

 

نذری با بیان اینکه باید مسئولان، جوانان را مثل فرزندان خود بدانند گفت: مسئولان با جوانان به مانند فرزندان خود رفتار کرده و به فكر آينده آنها به ویژه دانشجويان باشند نه به فكر جيب خود.

 

وی بیان کرد: ما دختر هستیم و اگر کار نداشته باشیم اشکالی ندارد ولی آقایون چی؟ ما الان می بینیم که در جامعه ما سن ازدواج بالا رفته است چرا؟این به خاطر بیکاری و فقر است.

 

وقتی جوان ما بیکار است و کاری ندارد مجبور است نیازهای خود را از راههای دیگری برطرف کند و آن وقت است که می گوییم در دانشگاه و جامعه فساد و بی بندوباری شده است باید برای رفع آن ریشه اش را پیدا کنیم ریشه آن در بیکاری و عدم فرهنگ سازی است.

 

نذری در ادامه تصریح کرد:وضعیت پذیرش دانشگاه یکی دیگر از مواردی است که برای من جای سوال دارد رئیس جمهور ما باید از ریشه نظام آموزش و درسی ما را درست کند امسال رشته حقوق۷۰نفر دانشجو گرفته رشته روانشناسی۶۰نفردانشجو گرفته است اما برای ما که فارغ التحصیل شدیم، چکار کرده اید که الان ۶۰نفر دانشجوی رشته روان شناسی گرفتید .

 

بهتر است برای هر رشته۱۵دانشجو بگیرند ولی در عوض برای آنها کار داشته باشند.

 

وی گفت: بنظرم نامزدهای رئیس جمهوری در اولین کار باید برنامه هایشان را کاملا باز بیان کنند و دانشجویان را در الویت قرار دهند و به جای وام های میلیاردی به دانشجویان توجه کنید.

 

 

آقای عطایی دیگر دانشجوی دانشگاه بیرجند به پشت تریبون رفت و گفت:مجری محترم برنامه گفتند در مورد دولت آینده صحبت کنیم ولی مگر میشود از دولت آینده صحبت کرد ولی پیش زمینه های این دولت را نگفت آنچه در گذشته اتفاق افتاده را نگفت سازمان برنامه و بودجه را نگفت تحریم ها را نگفت.

 

 من هم از سطح متوسط جامعه هستم برای من هم اتفاق چندان مثبتی در جامعه نیفتاده است ولی دولتی که من دارم از آن حمایت می کنم خط فکری که من از آن حمایت می کنم من را به عنوان یک گدا نمی شناسدبه من پول نقد نمی دهد به من نظام بهداشتی می دهد که ملت به جای اینکه یک میلیون تومان بدهند درمان بشوند ۵۰هزار تومان می دهند.

 

 دولت من به من احترام می دهد دولت من به من هواپیما می دهد که وقتی با آن سفر می کنم نگران افتادنش نباشم دولت من به من اقتصاد می دهد دولت من به من اقتصادی می دهد که با نقدینگی بالا تورم را پایین نگه می دارد. 

 

ما فقط بلدیم برای اینکه رای جمع کنیم خودمان را به بزرگان مملکت بچسبانیم.

 

 آقای عامری یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه بیرجند اظهار کرد: دولت نباید دولتی باشد که مشکل امنیتی داشته باشد دولت نباید دولتی باشد که سالیان زیادی برای دکتری در آمریکا درس بخواند دولت نباید دولتی باشد که ۲۰سال در آمریکا دکترای رشته ای که بهتر آن را در دانشگاه تهران دارند درس بخواند.

 

دولت باید انقلابی باشد نه اینکه فقط حرف از انقلاب بزند نه اینکه به دنبال مذاکره با آمریکا باشد آمریکایی که دشمن اصلی ایران است دولت باید منتقدپذیر باشد و اجازه انتقاد بدهد نه اینکه تریبون را از منتقدین خود بگیرد.

 

وی با بیان اینکه چند وقت پیش یک آقای منتقدی در دانشگاه علوم پزشکی آمده بود ولی اجازه ندادند که سخنرانی وی در محیط دانشگاه برگزار شود، گفت: الان چرا ما پشت در دانشگاهیم دولت باید با قاچاق مبارزه کند چرا وقتی مقام معظم رهبری می فرمایند که اجناس قاچاق را آتش بزنید سیگارها را آتش می زنند ولی به پورشه ها کاری ندارند چون مال آقازاده ها است.

 

دولت نباید دروغ بگوید و بگوید همه تحریم ها برداشته می شود دولت باید قاطع باشد وقتی دارند نقض برجام می کنند دولت باید جلویشان بایستد از وزرا حمایت ناحق نکند وزیری که دخترش برای۲۰۰میلیون پوشاک قاچاق وارد می کند.

 

 

خانم خسروی در ادامه برنامه منطقه آزاد پشت تریبون رفت و گفت: من یک دانشجوی سال آخر رشته مشاوره هستم اولین سوال من این است که چرا ما باید پشت در دانشگاه باشیم؟ چرا بیرجند که شهر دانشگاهی است چرا باید تعداد دانشجویانی که در این برنامه حضور یافتند کم باشد؟

 

سوال دیگر من اینست که هفته دیگر جشن فارغ التحصیلی من است آیا غیر از این جشن فارغ التحصیلی چیز دیگری هم به من می رسد چرا خیلی از فارغ التحصیلان بعد از درس شاگرد مغازه می شوند؟ اگه قرار بود که من بعداز چهار سال بروم شاگرد مغازه بشوم چرا از همان اول این کار را نکنم چرا بعد از دیپلم نروم؟ آیا آینده کاری ۵نفر از این فارغ التحصیلان تضمین شده است؟

 

دانشگاه فرهنگیان از همان ابتدا آینده کاری دانشجویانش تضمین شده است چرا باید فقط برای دانشگاه فرهنگیان اینگونه باشد تمام مشکلات به بیکاری ختم می شود تا کی باید شعار دهیم.

 

من از رئیس جمهورم درخواست دارم یا پذیرش دانشگاهها را اینقدر زیاد نکنند و یا اینکه حداقل یک آینده ای برای دانشجوی فارغ التحصیل داشته باشند.