به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خراسان تایم به نقل از خبرگزاری ایسنا؛ آرش مودی با اشاره به اینکه کودکان امروزه با وجود افزایش دانستههایشان قدرت ابتکار کمتری دارند، گفت: کودکان امروزه خشنودی کمتر، کم حرفتر، از نظر جسمی بسیار ضعیف هستند و همه اینها به دلیل دوری از فضاهای باز طبیعی و محصور شدن در فضای کوچک است.
وی، یکی از راههای درمان و کنترل بیماریهایی مانند اوتیسم و بیش فعالی کودکان را ارتباط با طبیعت و همبازی شدن با حیوانات عنوان کرد و افزود: آغاز فعالیت مدارس طبیعت در ایران، تاثیر مثبتی روی درمان کودکان اوتیسم و بیش فعال داشته است.
مدیر مدرسه طبیعت کنکاج تاکیدکرد: کودکانی که کودکی خود را به دور از بازیهای دسته جمعی محلهای در آپارتمانهای کوچک و بریده از هر جلوه طبیعت میگذرانند، روز به روز از عشق و علاقهشان به محیطهای طبیعی کاسته میشود و این برای کودکان و آینده طبیعت خطرناک است.
مودی با اشاره به اینکه تجربه آزادانه طبیعت از اهداف این مدرسه است، تصریح کرد: طبیعت یکی از تاثیرگذارترین عناصر رشد فیزیکی، عاطفی، ادراکی و حتی اخلاقی انسان است.
وی ادامه داد: در گرو این تجربه شاد، آزاد و بهدور از محدودیت و آموزش مستقیمی که مانع بروز خلاقیت در این سنین میشود، کودک میتواند کاوش، کشف و تخیل کند و در نتیجه از او موجودی خلاق، مبتکر، ریسکپذیر، دوستدار حیوانات و محیطهای طبیعی بسازد.
مدیر مدرسه طبیعت کنکاج با اشاره به فعالیت تسهیلگران در مدرسه طبیعت، گفت: فعالیت تسهیلگران مدارس طبیعت ارتباط بین کودک و طبیعت را تسهیل و در کودک انگیزه ایجاد میکنند ولی هیچگاه از علم کودکان فراتر نمیروند.
مودی با اشاره به اینکه در مدارس طبیعت هیچ آموزش مستقیمی وجود ندارد، تصریح کرد: در مدرسه طبیعت کودکان با بازی، تمرین زندگی میکنند و با آزمون و خطا آموزش میبینند و تسهیلگر به طور غیرمستقیم نقش مهمی را ایفا میکند.
وی ادامه داد: در واقع تسهیلگر جواب هیچ سوالی را به کودکان نمیگوید اما کودک را در کاوش و کشف جواب همراهی میکند و این یادگیری ماندگار است.
مدیر مدرسه طبیعت کنکاج اظهارکرد: مدرسه طبیعت کنکاج به مزرعه متروک شباهت دارد و سعی شده بخشی از سازههای روستایی را در این مدرسه شبیهسازی کنیم.
مودی ادامه داد: سازههایی از جمله یک خانه سنتی کاهگلی به مساحت 85 متر مربع، خانه درختی، برکه، گلخانه، مزارع کاشت، محل نگهداری حیوانات، فضای شنبازی و سازههای تعادلی از جمله سازههای این مدرسه است.
وی خاطرنشان کرد: برای ساخت بیشتر این سازهها کودکان مشارکت داشتند و حتی کودکان خانههای چوبی ساختهاند که ما دخالتی نداشتهایم.
کلمات کليدی: آپارتماننشینی، خطر، آینده، کودکان ،طبیعت