داخلی صفحه فرهنگ و هنر آرشيو يادداشت

امروز 25اردیبهشت، روز بزرگداشت "حکیم ابوالقاسم فردوسی" بزرگترین حماسه‌سرای ایران و یکی از حماسه‌سرایان بزرگ جهان است.

به گزارش گروه فرهنگی خراسان‌تایم، 25خردادماه روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی است که روز زبان فارسی نیز نامگذاری شده است. این حکیم گرانمایه زبان پارسی تلاش بسیاری جهت حفظ و بقای این زبان کهن شیرین انجام داد به نوعی که ایشان در زمانی که شروع به نوشتن شاهنامه کرد، فردی ثروتمند بود اما پس از سی سال که از عمر خود برای این اثر شاخص وقت گذاشت، در فقر و تهیدستی چشم از جهان فروبست.
این حکیم شیرین‌سخن در دل و جان فارسی زبانان جایگاه والایی دارد. این علاقه بعضی افراد فقط در دل هایشان  است؛ یعنی این حکیم را دوست دارند اما برای زنده نگه داشتن سابقه کهن خود هیچ تلاشی که نمی‌کنند هیچ، بلکه تیشه به ریشه این درخت نیز می‌زنند. نمی‌دانم چه شد که روز به روز کلمات انگلیسی جای خود را در دل  زبان شیرین ما باز کرد، نمی‌دانم چه شد که امروزه استفاده از کلمات بیگانه در سخنانمان نشان از باکلاس بودن ما دارد. نمی‌دانم چه شد که کودک ما امروزه در چهار سالگی می‌تواند حروف انگلیسی را بخواند ولی در پانزده سالگی هنوز یک بیت شاهنامه را خیر!نمی‌دانم مقصر این‌ها کیست؛ باز ما مردم مقصریم یا مسئولین یا...
امروزه برای دیدن تئاتر از یک نویسنده فرانسوی درهر سانس صدها نفر می‌نشینند ولی چرا وقتی در گوشه خیابان شخصی را می‌بینیم که با دل و جان و بدون هیچ چشم‌داشتی نقالی می‌کند حتی کمتر از ده نفر تماشاگر دارد؟ نمی گوییم تئاترهای نویسندگان خارجی بد است اصلا این گونه نیست، امادیگر شاهنامه ما هم آنقدر جذابیت تماشای نقالی را دارد. همین اتفاقی که چندی پیش افتاد پخش موسیقی خواننده ایرانی در مدارس کشور؛ به این که این کلیپ‌ها ساختگی بود یا نه کاری ندارم و از خوب و بد بودن آن چیزی نمی‌گویم. اما دقت کردید این که آقای رامبدجوان با اجرای شش فصل برنامه خندوانه تلاش کرد کلمه "سپاس" را فراگیر کند چقدر موفق بود؟ حالا همین خواننده فکرش را هم نمی‌کرد موسیقی اش روزی در مدارس ایران پخش شود و همخوانی دانش آموزان را داشته باشد حالا کلمه "مرسی" این موسیقی در کمتر از یک ماه پس از پخش آن چقدر فراگیر شد؟!
مورد دیگری که این روزها شاهد آن هستیم تکه کلام‌های جدید است. به عنوان مثال، افراد به جای خواهش می‌کنم، می‌گویند خواهش می‌شه یا حتی از عبارت خیلی مرسی استفاده می‌کنند. زمانی هم که دلیل را جویا شوی می‌گویند زیباست. واقعا زیبایی را فدای چه می‌کنیم فدای پیشینه کهن‌مان که حتی مردمان کشورهای خارجی هم آن را ارزش می‌دانند.
دیگر مقصر دانستن مردم بس است، اکنون سلامی کنیم به مسئولین عزیزمان. آقایان مسئولین شما برای زنده نگهداشتن زبان فارسی چه کردید؟ بودجه کلان سالانه تان کافی است دیگر؟
اصلا برای همین روز بزرگداشت حکیم فردوسی آیا برنامه ویژه‌ای داشتید یا امسال هم مانند سال‌های گذشته برگزار می‌شود؟ البته می‌دانیم که کتاب‌های آموزشی را معادلسازی کردید، این را هم می‌دانیم که کلمات بیگانه را به نحوی که سخت‌تر از نوع بیگانه خودش است معادلسازی کرده‌اید. ولی آیا این ها نتیجه‌ای در فرهنگی که روز به روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود دارد؟ یا اصلا می‌توانیم منتظر نتیجه بمانیم؟
بیایید از این درخت کهنه و بااصالت مراقبت کنیم که امروز بیشتر از هر زمان دیگر حامی می‌خواهد، امروز با سرعت بالایی کلمات انگلیسی، فرانسه و... جای کلمات فارسی را گرفته‌است. شاهنامه‌خوان های ما روز به روز کمتر می‌شوند؛ این مستلزم هدایت، حمایت و مدیریت است.
مسئولین عزیز! در این که شما بهترین هستید، شکی نیست اما بگذارید مردم جای رقم کلان بودجه ها، نتیجه فعالیت های شما را ببینند.
امید به روزی که دیگر کلمه بیگانه در زبان فارسی، زبان اجدادمان نباشد.

انتهای پیام/4
 

کد مطلب:۲۲۴۲۲

کلمات کليدی: خراسان‌تایم , فردوسی , زبان فارسی